Tourtjes en busritten

Vandaag had ik de bus naar Rainbow Beach. Ik had expres de ochtendbus gepakt, zodat ik in de middag nog een beetje rond kon kijken bij Rainbow Beach. Helaas bracht het weer daar behoorlijk verandering in, want hoewel we vertrokken met zon uit Noosa, kwamen we met regen aan in Rainbow Beach. Het bleef niet bij een buitje, het werd zelfs steeds erger, waardoor ik m'n hostel niet eens uit ben gegaan. Om 4 uur had ik een briefing over mijn tour van de volgende dag en dit duurde een stuk langer dan iedereen dacht. Eerst werden we in groepjes van 8 opgedeeld en moesten er nog wat geldzaken geregeld worden. Daarna kregen we een video te zien over rijden op zand en kamperen in het wild. Daarna hebben we een hapje gegeten en ben ik begonnen met het inpakken en herindelen van mijn tassen, waarbij vooral het herindelen altijd een irritant klusje is.

Op naar Fraser Island. Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld en ik ging hier een 'zelf-rijdende' tour doen, wat inhoudt dat ik met 7 andere mensen in een 4WD auto zit en we zelf mogen rijden. Er is 1 gids die in de voorste auto rijdt en er volgen 3 auto's. Ik zat met 4 Engelse jongens, 1 Engels meisje, 1 Deense jongen en 1 Duitse jongen in de auto. Inderdaad, 6 jongens en 2 meiden... Helaas konden de Engelsen elkaar allemaal al, waardoor een echt 'introductiegesprek' uitbleef. Gelukkig was het opgehouden met regenen en scheen de zon zelfs toen we wakker werden. Nadat we om 7 uur al aan het ontbijt zaten en om kwart voor 8 onze spullen in de auto lagen, reden we pas om 10 uur weg. Er moest nog van alles uitgelegd worden en de groep bestond hier nog uit 90 personen, die later opgesplitst over 3 gidsen zouden worden. We moesten ongeveer 10 minuten op een pontje naar de overkant en toen kon het avontuur echt beginnen. Het eerste gedeelte was alleen maar over het strand rijden, totdat we ruim een uur later bij een hotel aankwamen waar we buiten hebben geluncht. We hadden eten meegekregen en daarbij ook een sheet met wat we precies per keer mochten opeten. Na de lunch zouden we naar Lake McKenzie rijden. Dit was een route door het 'binnenland' en daardoor een stuk hobbeliger. Zo'n 10 kilometer en ruim een half uur later kwamen we aan. Dit was 1 van de meest blauwe zoetwater meren die ik ooit gezien heb. Het water was wel wat koud, dus ik heb alleen maar aan pootje baden gedaan. Na een uurtje in de zon was het tijd om weer terug te gaan, we zijn langs het hotel gereden waar we geluncht hadden en vanaf daar weer via het strand door naar onze camping plek voor de nacht. Toen iedereen een tentje had uitgezocht en onze spullen erin hadden gedropt zijn we het strand opgelopen naar The Pinnacles. Dit zijn rotsen die uit de duinen uitsteken. Aangezien Fraser Island wordt bewoond door dingo's, oftewel wilde honden, mochten we niet alleen rond lopen. De rotsen waren niet heel bijzonder om te zien, dus we waren daarom ook al snel weer terug. Ondertussen was het tijd om te beginnen met eten koken, wat veel meer tijd in beslag nam dan we dachten. Maar omdat iedereen de keuken ging gebruiken, was het er wel een gezellige drukke boel. Na het eten heb ik onder een inieminie straal gedoucht en daarna hebben we nog wat gedronken.

De tweede dag begon rond 9 uur. Na het ontbijt reden we naar Indian Head. Omdat ik de enige in onze groep was die geen alcohol dronk, mocht ik vanochtend achter het stuur plaats nemen. Het was ruim een half uur over het strand rijden, maar zo totaal anders dan met de auto op de weg. Indian Heads was een uitkijkpunt waarbij je bijna de gehele afgelegde weg kon zien en ook kon zien waar we daarna naartoe gingen. Na de nodige foto's zijn we terug naar de auto gelopen en reden we door naar de Champagne Pools. Ik mocht nog een stukje rijden en kreeg te horen dat ik het eerste stuk alleen maar in de eerste versnelling mocht rijden. We gingen namelijk over een stuk met ontzettend zacht zand, dus de kans was groot dat we vast kwamen te zitten als we zouden schakelen. In het mulle zand merk je ook meteen dat je veel minder controle over de auto hebt, want de banden proberen een spoor op te pikken van de auto voor je. Ik vond het wel een uitdaging. De Champagne Pools zijn in feite een afbakening van rotsen met de zee, waardoor het water dat over de rotsen slaat, gewoon kalm water is. Hier hebben we een uurtje doorgebracht voor dat het tijd was om terug te gaan naar de auto's. We zouden op de terug weg een korte stop bij een (ander) hotel maken voor de mensen die wat kleins wilde kopen, maar deze stop duurde uiteindelijk ruim een uur, omdat mensen warm eten hadden besteld en de friet er hier per bestelling werd ingegooid. Om 2 uur waren we eindelijk terug in het kamp en konden we lunchen. Na de lunch zijn we naar Eli Creek gegaan. Dit was een beekje waarbij je al zwemmend langzaamaan naar beneden kon drijven. Dit was tevens de laatste activiteit van deze dag, dus toen iedereen een keer naar beneden was gegaan zijn we terug gereden en was het biertijd! De drankjes gingen open en er werd net zolang gedronken totdat er een plekje in de keuken vrij kwam om te gaan koken. Ook vanavond kwam iedereen na het eten weer samen en zijn er nog behoorlijk wat drankjes gevloeid. Onze gids gaf ons nog eens het goede voorbeeld door rond 9 uur al helemaal lazarus te zijn, maar daar kon iedereen eigenlijk wel om lachen.

De laatste dag van onze tour. We moesten eigenlijk om 8 uur, uiterlijk half 9 vertrekken, maar toen om kwart voor 9 iedereen toch echt helemaal klaar was, bleek onze gids nergens te bekennen te zijn. Die bleek nog in bed te liggen omdat hij gewoon veel te veel had gedronken. Uiteindelijk konden we rond kwart over 9 toch wel vertrekken en reden we naar Lake Wabby. Hier moesten we eerst een wandelpad van drie kwartier aflopen, waarna we uitkwamen bij een ontzettend grote zandvlakte. Iedereen vroeg zich af waar het meer was, maar dat bleek om het hoekje te liggen. Vroeger was dit 1 groot meer, maar door de zon is het langzaamaan aan het opdrogen en over 25 jaar is er geen meer meer over. Ook hier konden we ons zo'n anderhalf uur vermaken voordat we weer terug bij auto moesten zijn. De wind was vandaag gaan liggen, waardoor het meteen een stuk warmer was en ik ook ben gaan zwemmen. Rond het middaguur waren we terug en hebben we het hotel van de eerste dag weer opgezocht om onze lunch te nuttigen. Vanaf daar mocht ik nog een stuk rijden op weg terug naar het vaste land. We moesten opnieuw met de ferry over en toen we aan kwamen rijden was deze net aangekomen, prima timing. Rond 3 uur waren we terug in het hostel en konden we deze tour afsluiten. We hebben mazzel met het weer gehad, de groep was iets minder, maar je kunt niet altijd alles hebben. Ik nog even geholpen met de auto's terug te brengen en daarna was het tijd om te relaxen. Dus rustig aan m'n spullen weer in de juiste tas opbergen, foto's uitwisselen, een goede douche nemen en wat eten inslaan. 's Avonds kwam ik mensen tegen die ik al eerder tijdens mijn reis had ontmoet en heb aan hun mijn ervaringen verteld, zij zouden de tour de dag erna starten. Ik heb het niet te laat gemaakt, want na 2 dagen in een tentje, zonder matje slapen, verlangt je lichaam wel weer naar een echt matras.

Maandag was een reisdagje. Ik ben 's ochtends na het uitchecken nog even naar het postkantoor gegaan om wat op te sturen en daarna was het wachten op de bus. Deze kwam om half 1 en zou me naar Agnes Water, of ook wel 1770 brengen. De busrit zou bijna 6 uur in beslag nemen, dus geen boeiende dag. Bij het busstation werden we door het hostel opgehaald en waren we in 3 minuten en bij ons hostel en hadden we het hele dorp gezien. Ik kon 's Avonds weer opnieuw beginnen met het oppakken van mijn tassen, aangezien er morgen weer een tour op het programma stond.

Om 9 uur hadden we een briefing. Ik ging een 3 daagse tour doen die Castaway heette. Voor de mensen die de film wel eens gezien hebben, het was mij verteld dat het daar ongeveer op neer komt, met een vliegtuig wordt je op een praktisch onbewoond eiland gedropt en dan mag je jezelf vermaken. Bij de briefing bleek dat niet alles klopte. Er was een kamp gemaakt, waar tenten stonden en wat matjes lagen. Ook was er de mogelijkheid om te koken en kregen we vlees voor het avondeten mee. Het vliegtuig werd door Bruce, de piloot, bestuurd en hij bleek een stuntpiloot te zijn, of we dus even wilden tekenen om te stunten in de lucht, uiteraard! Het bleek een vliegtuigje te zijn waar inclusief piloot 4 personen in konden, dus dit was meteen het kleinste vliegtuig waar ik ooit ingezeten heb. Er waren in totaal 14 mensen die met deze tour meegingen en bij het kamp was nog een meisje die onze 'supervisor' was. Ik zat in de eerste groep om op het eiland gedropt te worden en mocht samen met een andere jongen achterin gaan zitten. Al snel na het opstijgen begon Bruce te laten zien wat hij leuk vond om te doen, hij vroeg ons of we dolfijnen konden zien en draaide het vliegtuig daarbij abrupt op z'n zijkant. Dit ging een paar keer zo door totdat hij het vliegtuig in ene naar beneden liet vliegen. Hier mochten we nog filmpjes en foto's van maken, maar hij zei dat we vanaf nu onze camera's uit moesten zetten, we wisten alleen niet waarom. Daar kwamen we snel genoeg achter, want zodra onze camera's uit stonden zette hij de motor uit. Jullie lezen het goed, de motor stond uit en dat maakte dat het vliegtuig zo snel naar beneden stortte dat er G krachten vrij komen. Ik heb volgens mij alles bij elkaar gegild, maar het was zo gaaf! Bruce deed dit nog een paar keer en toen kwam het eiland in zicht en moesten we ons klaar maken voor de landing. Aangezien wij de eerste van de nieuwe groep waren die landen, konden we de tenten uitkiezen en languit op het strand gaan liggen. Het was grappig om te zien hoe iedereen uit het vliegtuig kwam, maar uiteindelijk vond iedereen het wel super gaaf. Bruce had ervoor gezorgd dat er kano's, tractor banden en voetballen op het eiland waren, zodat we ons niet hoefden te vervelen. We mochten doen en laten waar we zin in hadden en dat hield vooral heel veel op het strand liggen en niks doen in. 's Avonds heeft een groep gekookt en om 7 uur zaten we met zijn allen brood te roosteren om vervolgens over te gaan op de marshmallows :). We hebben wat (drank)spelletjes gespeeld, die ook zonder alcohol tof zijn en volgens mij waren rond 10 uur de meeste behoorlijk dronken.

Vandaag hadden we 1 activiteit op het programma staan, namelijk naar de vuurtoren. We moesten daar om 10 uur zijn, zodat vrijwilligers ons een rondleiding konden geven. Dit was een paar dat ook op het eiland leefde. Elke maand 'woont' er een ander koppel op het eiland om ervoor te zorgen dat de vuurtoren dienst blijft doen. De vuurtoren hier is de oudste langs de oostkust van Australië. Omdat dit nu mijn derde vuurtoren hier was, was het voor niet bijzonder interessant meer, maar het uitzicht blijft wel elke keer mooi. Na de vuurtoren liep een gedeelte van de groep terug en de rest liep een stuk verder, op weg naar de grotten. De grotten kun je alleen in als het laagtij is en dat was het gelukkig. Het is geen echte grot, maar meer een opening in de rotsen waar je in kunt lopen. Daarna zijn we terug naar het kamp gegaan en hebben de rest van de middag weer rustig aan gedaan. Bruce kwam nog langs met een professionele fotograaf, die wilde wat foto's vanuit de lucht maken en uiteindelijk ook van het kamp. Bruce heeft pas een maand geleden een wc geïnstalleerd, maar dit is in feite gewoon een wc bovenop een gat in de grond. Uiteraard kun je hem niet doortrekken en er zitten ook geen muren omheen. Je hebt daarom heel mooi uitzicht op de zee, maar je moet wel uitkijken dat er geen andere mensen aankomen. Er is ook geen douche, echt back to basic dus. De fotograaf wilde toen ze weggingen nog graag wat foto's met het vliegtuig maken en vroeg of de meiden ook op de foto wilde. Dat vonden we geen probleem, totdat we er aan het einde achterkwamen dat hij voor de grootste krant van Brisbane werkte. Hij vond het zo leuk dat hij er een verhaal over wilde schrijven en waarschijnlijk de foto's ook ging gebruiken. Straks ben ik nog beroemd hier in Australië ;-). Na het poseren ben ik samen met een Duits meisje naar de andere kant van het eiland gelopen om de zonsondergang te zien. Dit was een wandeling van een half uurtje, net mooi. We hadden uitzicht op wat rotsen en een ondergaande zon, altijd goed. Daarna zijn we terug gelopen naar het kamp en was het eten klaar, wat een timing. Na het eten hebben we opnieuw brood en marshmallows geroosterd, om ook deze avond met spelletjes af te sluiten.

De dag van het vertrek. Helaas, maar iedereen keek er ook wel weer naar uit om weer te vliegen. Dat was zeker het hoogtepunt van de tour. Bruce was een stuk later dan gepland vanwege het hoge tij. Toen hij er eenmaal was hebben we eerst nog een hele fotosessie bij het vliegtuig gedaan, maar dit keer was het gewoon voor onze eigen camera's. Ook dit keer zat ik als eerste groep in het vliegtuig en mocht voorin zitten. Opnieuw deed Bruce een behoorlijk aantal stunten met als hoogtepunt het afzetten van de motor. Na het landen moesten we helaas afscheid nemen, dit was echt 1 van de meest toffe dingen die ik tot nu toe gedaan heb. Rond half 1 was ik terug in het hostel waar ik eerst een lange warme douche heb genomen. Daarna heb ik al m'n kleren in de was gegooid en heb ik de rest van de middag van het zonnetje genoten. 's Avonds zou ik met 2 mensen van de tour eten gaan maken, maar toen kwam het hostel met een zonsondergang tour. Aangezien ik van mening ben dat je er niet genoeg kunt zien, ben ik hiermee meegegaan. Carly en Freddie waren ondertussen zo aardig om evengoed ook eten voor mij te koken, dus toen ik terug kwam stond mijn bordje netjes klaar. Volgens mij heb ik in tijden niet zo gezond gegeten, het was echt lekker. De zonsondergang viel dit keer een beetje tegen omdat er veel bewolking en wind was. Na het eten ben ik mijn tassen weer in gaan pakken, omdat ik de volgende morgen weer mocht uitchecken.

Vrijdag had ik nog 1 laatste tour in 1770 voordat ik verder zou gaan. Deze tour begon alleen pas om 2 uur, dus ik had nog even de tijd. Ik heb daarom een wasje gedaan en ben nog even naar het strand gelopen om van het zonnetje te genieten. Om 2 uur werd ik inderdaad opgehaald voor de Scooteroo tour. Hiermee ga je op van die Amerikaanse scooters, die eruitzien als motors, door de bergen van 1770 touren. We hebben eerst gewoon wat rondgereden en kwamen daarbij ook behoorlijk wat kangaroo's tegen. Na de nodige foto's, ook van onszelf uiteraard, reden we verder om ook vandaag de zonsondergang te zien. We hebben hem dit keer alleen niet helemaal af gekeken, omdat we voor het donker weer terug moesten zijn. Toen ik aankwam bij het hostel had Freddie samen met nog 8 andere mensen boodschappen gedaan en was hij opnieuw al begonnen met koken. Ook vandaag had ik ontzettend gezond eten, het was jammer om te bedenken dat dit de laatste avond samen was. Na het eten heb ik nog heel even geskyped en om 9 uur 's avonds vertrok m'n bus naar Airlie Beach. Als het goed is was dit mijn allerlaatste nachtbus voor een lange tijd, waar ik wel weer blij mee ben. Het is niet geweldig, maar het brengt je wel van punt naar punt en het scheelt je geld voor een hostel.

Om 7 uur in de ochtend kwamen we in Airlie Beach aan. Gelukkig kon ik meteen inchecken bij het hostel, waarna ik na een douche en ontbijtje maar wat rond ben gaan lopen. Er bleek een markt te zijn waar ik overheen gelopen ben en ik heb ingecheckt voor m'n volgende tour die de dag erna zou starten. Hoe goed het weer in de ochtend was, zo slecht was het 's middags. Er kwam (na ruim een week van super goed weer) een heleboel regen uit de lucht vallen. Ik heb daarom de rest van de tijd in het hostel gezeten, m'n verslag bijgewerkt en tickets geboekt voor Canada. 's Avonds heb ik nog even met m'n nicht geskyped en ontdekte ik weer hoe lang ik eigenlijk al weg ben van huis. M'n kleine nichtje Tess groeit zo snel, gelukkig is het nog maar 2 maanden voordat ik haar eindelijk een dikke knuffel kan geven! Daarna kon ik opnieuw beginnen met mijn tassen ompakken voordat ik eindelijk naar bed kon.

Whitsundays, kom maar op. Om half 12 moest ik verzamelen bij de pier. Het regende helaas nog steeds behoorlijk, maar het waren steeds buien, waardoor ik wel droog over kon komen. Nadat iedereen er was konden we aan boord. Omdat het al een paar dagen regenachtig was hadden ze ons al gewaarschuwd voor de ruigheid van de zee. Ik ging dus met behoorlijk wat pillen op reis, aangezien ik niet zeeziek wilde worden. We waren nog geen 5 minuten de haven uit of de golven waren al metershoog, maar de pillen deden hun werk gelukkig goed, ik had er niet zoveel last van. Ik zat op de Wings boot, wat een catamaran is waar in totaal 30 mensen op kunnen slapen. Onze groep bestond uit alleen maar backpackers. Na ongeveer 2 uur varen kwamen we bij een strand aan, waarvan de baai ook wel de visbowl wordt genoemd omdat er zoveel vis zwemt. Ik had besloten tijdens deze tour niet te gaan duiken, omdat het bij het Great Barrier Reef (waar ik nog naartoe ga) een stuk mooier zou zijn. Het snorkelen was gratis, dus dat heb ik uiteraard wel even geprobeerd. Er zwom inderdaad ontzettend veel vis rond, wat altijd leuk is om te zien. Na het snorkelen ben ik in de spa gaan zitten, deze hadden we namelijk in de voorkant van de boot. Toen ik hier genoeg van kreeg ben ik gaan douchen onder een zowaar super hete douche en kon daarna meteen aanschuiven voor het avondeten. 's Avonds hebben we nog wat spelletjes gedaan, maar rond half 11 had iedereen het wel gehad en werd het rustig op de boot.

Vandaag werden we om half 6 wakker omdat het anker werd ingehaald, maar ik ben daarna weer in slaap gevallen. Sommige mensen zijn eruit gegaan om de zonsopkomst te zien, maar ik hoorde later dat deze niet spectaculair was. Om half 8 stond het ontbijt klaar en konden we gaan eten. Ondertussen waren we ook bij Whitehaven Beach aangekomen. Hier zouden we de ochtend doorbrengen. Deze baai was niet geschikt voor snorkelen, maar wel om gewoon te relaxen en de zon was ook gaan schijnen :). We hebben een hele fotoshoot gehouden hier met zijn allen.zo'n 2,5 uur later hadden we genoeg van het strand en gingen we terug naar de boot. Hiermee zijn we naar een ander strand gevaren vanwaar we naar het uitkijkpunt voor Whitehaven Beach konden lopen. Dit was een wandeling van 5 minuten, maar het uitzicht was wel super mooi. Na deze vermoeiende wandeling, ;-), stond onze lunch voor ons klaar. Toen alles op was gingen we verder naar een ander strandje waar we weer konden snorkelen. Helaas begonnen er ondertussen wel steeds meer wolken te komen en kwamen we nog in een zogenoemde wasmachine terecht. Hierbij gaat de wind de ene kant op en de stroming van de zee de tegenovergestelde richting. Je klapt daarom veel en hard op het water en het lijkt dus net of je in een wasmachine zit. Met de pillen weer achter m'n kiezen was dit eigenlijk wel een leuke ervaring. Ik vond het snorkelen bij de plaats van bestemming niet geweldig, er was een stuk minder kleur en een stuk minder vissen dan de dag ervoor. Ik zat daarom al snel weer in de spa en daarna onder de douche. Na wat spelletjes was het tijd voor het avondeten en nog meer spelletjes.

De laatste dag, of eigenlijk ochtend, op de boot. Om half 7 zaten we al aan het ontbijt zodat we om 7 uur het water nog konden ingaan om wat te snorkelen. Ik vond het wel mooi geweest, dus heb rustig aan m'n tas ingepakt en nog wat foto's gemaakt. Rond half 11 kwamen we weer in de haven aan. Terug bij het hostel kon ik gelijk inchecken en daar kwam ik een Belgisch meisje tegen die ik al een paar keer eerder was tegen gekomen. Zij ging vanmiddag de boot op en was aan het wachten. We besloten daarom samen maar ergens te gaan lunchen ($5,- pizza bij de Domino's!) en vervolgens ben ik met haar meegelopen naar de boot. Toen ze eindelijk ingecheckt was ben ik terug gelopen en ben ik begonnen met mijn tassen weer op de normale manier in te pakken. Na een douche was ik klaar voor het avondeten. We zouden met bijna de hele groep van de boot uit eten gaan en daarna nog een drankje doen. De hele crew was ook vrij, dus die kwamen ook langs. Het werd een geslaagde avond die tot in de vroege uurtjes voort duurde.

Door dat gefeest ging de wekker vandaag wel wat vroeg. Ik had om half 10 de bus naar Townsville. Vanaf hier zou ik meteen op de ferry stappen naar Magnetic Island om daar 2 nachtjes op een backpackers resort door te brengen. Even uitrusten, bijkomen en weer opladen voor de volgende tours. Maar daar kezen jullie de volgende keer over!

Ik heb ondertussen ook contact gehad met Lisa, het meisje uit Wormer. Zij heeft besloten om niet langer in Melbourne te blijven, maar naar Cairns te komen. Dit houdt in dat we nog een week samen kunnen reizen, super gezellig! Ik kijk er naar uit om weer een bekend gezicht te zien, ondanks dat iedereen hetzelfde doet hier langs de oostkust en ondertussen bijna iedereen daarom wel bekend is ;-).

Liefs