Ready for take-off!
Door: Mandy & Lisa
Blijf op de hoogte en volg Mandy
17 Augustus 2016 | Peru, Lima
And off we go!
Voor degene die onze ontmoetingsgeschiedenis nog niet kent, wij zijn Mandy en Lisa en we hebben elkaar ontmoet tijdens onze wereldreis in Indonesië (bijna 3 jaar geleden). Sindsdien hebben we altijd contact gehouden en door onze voorliefde voor reizen zitten we nu dan ook samen in het vliegtuig naar Peru! Op dit moment hangen we nog steeds boven de Atlantische oceaan, maar in de eerste 7 uur hebben we al weer wat avontuurlijks beleefd, waar we later in dit verslag nog op terug zullen komen.
Maandagavond is Lisa door haar moeder en jongste zusje naar Wormer gebracht (nog bedankt hiervoor!), waar we gezellig met z'n allen stampot andijvie met een gehaktbal hebben gegeten (5 i.p.v. 6...). Nadat zij weer richting het hoge noorden waren vertrokken, zijn wij naar Cindy (de nicht van Mandy) gegaan om Beau en Tess te knuffelen en stiekem ook nog een chocolademuffin eten (oja, en er was ook iets met een e-reader om te lenen). Bij thuiskomst had Mandy nog wat inpak-struggles, maar met hulp van Lisa is dit toch nog aardig goedgekomen (als je een backpack van 16,7 kilo mag geloven ;), en voordat iedereen hierover gaat oordelen: dit is HEEEEEEL netjes voor een backpacker).
Vanochtend zijn we in alle vroegte richting Schiphol vertrokken, nadat Timo (Mandy haar vader) Lisa wat van de omgeving wilde laten zien, zoals jullie begrijpen werd dit de toeristische route. Eenmaal op de luchthaven aangekomen, moesten we een plekje vinden om de backpacks uit te laden (en onszelf natuurlijk ook). Het was echter vrij druk, en we konden met moeite een plekje vinden. Mandy zag opeens met haar oplettende oog dat de invaliden plek vrij kwam en showde ons haar nieuw verworven reisleidersskills door de halve weg vrij te maken en met imponerende signalen Timo achteruit de parkeerplek op te laten rijden: Well done!
Binnen moesten we op zoek naar onze bagage dropoff en vroegen daarvoor de aanwijzingen aan de KLM dame. Echter, toen Mandy de woorden sprak kreeg ze een flinke duw in de rug door een oude vrouw met doekje (de bitch). De KLM dame pikte dit niet en wees de bitch terecht. Deze had hier geen oor naar en liep stoïcijns verder. Wat een manieren, gelukkig zijn wij beter opgevoed.
Na dit incident vonden we de bagage dropoff, waarbij we zelf onze bagage mochten labelen en versturen. Dit ding snapte echter niets van Lisa haar backpack, of ze zette hem er zelf niet goed in: de meningen zijn hier nog over verdeeld. Hij herkende de backpack niet en vervolgens het label ook niet waardoor de bagage twee keer werd teruggegeven. Met hulp van een andere KLM dame bleek driemaal toch scheepsrecht te zijn, nu maar hopen dat de bagage daadwerkelijk in Peru aankomt. Na de bagage gedropt te hebben, hebben we nog wat gedronken en gegeten met Mandy haar ouders. Daarna was het alweer tijd om afscheid te nemen en richting de douane te gaan. Na de douane hebben we Cindy (de onmisbare kracht van Mandy haar voetbalteam) gezien en daarmee gekletst. Na nog een briljante 'here I come'-selfie te hebben gemaakt (hopelijk kunnen we die jullie binnenkort laten zien), was het al tijd om te boarden. Aan boord bleken twee passagiers niet te zijn ingestapt en moest hun bagage uit het vliegtuig gehaald worden voordat we weg konden vliegen. Met een halfuur vertraging vertrokken we dan toch richting Lima!
Aan boord hebben we een lekkere lunch gehad en begonnen we aan onze filmmarathon. Na zo'n anderhalve film (Mandy twee hele films) te hebben gezien, was het tijd voor een spelletje: het Catan dobbelspel. Lisa werd grandioos ingemaakt (44-55), maar dat mocht de pret niet drukken. Aangezien we alweer een paar uur stil zaten, besloten we de benen te gaan strekken. Halverwege het rondje werden we opeens opgeschrikt door een mededeling: Is there a medical doctor in de zaal? Aangezien Lisa over een halfjaar hopelijk officieel arts is, besloot zij zich te melden bij de stewardess na stiekem gehoopt te hebben dat ze dit verkeerd gehoord had. De stewardess was blij dat iemand zich meldde en bracht ons meteen naar de plek des onheils. Gelukkig was hier al een Duitse artsin, die voorovergebogen over een kotsende patiënt in het toilet hing. Het scheen dat de patiënte aardig wat alcohol genuttigd had, en een bakje met rode bietjes, dus ze gooide alles eruit. Waren wij even blij dat we er niet voor stonden. Ze had zoveel op, dat ze buiten westen raakte en er even wat paniek in de tent ontstond. Gelukkig was ze stabiel en hoefden we dus geen acute medische hulp te verlenen. Ook een noodlanding was net niet noodzakelijk. Ze werd naar een keukentje gesjouwd en werd daar op de grond in de stabiele zijligging gelegd. Wij bleven een dik uur met een stewardess bij haar, wat erg gezellig was aangezien patiënte toch haar roes aan het uitslapen was.
Ondertussen zitten we veilig op onze stoeltjes, naast onze gezellige Peruaanse buurman (not). Oh, en niet te misen, de bitch die achter Mandy zit: die blokkeert haar stoel als ze naar achter wil en zet hem omhoog als we weg zijn, trut. We hopen de rest van de vlucht lekker uit te kunnen zitten en dat er geen mensen meer nokkie gaan. Nu gaan we genieten van ons ijsje!
Na het laatste stuk over de prachtige Andes te hebben gevlogen (foto volgt zeker), kwamen we op tijd aan op Jorge Chavez international airport. We mochten niet van boord zonder uitgebreid bedankt te worden en een fijne reis gewenst te krijgen, en van onze favoriete gay steward kregen we beide nog een heuse Jan Taminiau purse met mooie goodies die we nog mogen ontdekken. Studeert Lisa toch niet voor niets geneeskunde!
Het duurde even voordat we onze bagage hadden. Na het niet al te soepel verlopen inchecken van de bagage vreesden we al een beetje dat de backpacks niet mee zouden zijn gekomen, maar gelukkig kwam deze na verloop van tijd toch de band af. Hierna moest de bagage nog even door de scan en konden we op zoek naar onze taxi. Er stond een hombre in strak pak met bordje en al op ons te wachten, super fijn na zo'n lange reis! Met steenkolen Spaans maakten we duidelijk dat we toch nog graag even naar de baños wilden en een pajaros nodig hadden. Jullie snappen natuurlijk meteen wat wij bedoelen! Hierna mochten we in een mooie taxi stappen, op weg naar het hostel! Het was maar goed dat we niet helemaal meer helder waren (geen alcohol, we promise), want het was ons toch een dodemansrit. Onveilig voelden we ons niet, maar het verkeer is behoorlijk wat chaotischer dan in Bangkok of Parijs. Onze hombre zette ons netjes af bij het hostel waar we rond half 9 incheckten. Inmiddels zitten we hier op onze heerlijke prive kamer te chillen en duiken we zo lekker het bed in aangezien het inmiddels 4 uur Nederlandse tijd is.
Zoals jullie wel zullen merken hebben in deze paar uurtjes al heel wat beleefd, en vooral ook heel veel gelachen. Dat beloofd veel goeds voor de komende weken, dus we houden jullie op de hoogte!
Liefs,
Mandy & Lisa
Voor degene die onze ontmoetingsgeschiedenis nog niet kent, wij zijn Mandy en Lisa en we hebben elkaar ontmoet tijdens onze wereldreis in Indonesië (bijna 3 jaar geleden). Sindsdien hebben we altijd contact gehouden en door onze voorliefde voor reizen zitten we nu dan ook samen in het vliegtuig naar Peru! Op dit moment hangen we nog steeds boven de Atlantische oceaan, maar in de eerste 7 uur hebben we al weer wat avontuurlijks beleefd, waar we later in dit verslag nog op terug zullen komen.
Maandagavond is Lisa door haar moeder en jongste zusje naar Wormer gebracht (nog bedankt hiervoor!), waar we gezellig met z'n allen stampot andijvie met een gehaktbal hebben gegeten (5 i.p.v. 6...). Nadat zij weer richting het hoge noorden waren vertrokken, zijn wij naar Cindy (de nicht van Mandy) gegaan om Beau en Tess te knuffelen en stiekem ook nog een chocolademuffin eten (oja, en er was ook iets met een e-reader om te lenen). Bij thuiskomst had Mandy nog wat inpak-struggles, maar met hulp van Lisa is dit toch nog aardig goedgekomen (als je een backpack van 16,7 kilo mag geloven ;), en voordat iedereen hierover gaat oordelen: dit is HEEEEEEL netjes voor een backpacker).
Vanochtend zijn we in alle vroegte richting Schiphol vertrokken, nadat Timo (Mandy haar vader) Lisa wat van de omgeving wilde laten zien, zoals jullie begrijpen werd dit de toeristische route. Eenmaal op de luchthaven aangekomen, moesten we een plekje vinden om de backpacks uit te laden (en onszelf natuurlijk ook). Het was echter vrij druk, en we konden met moeite een plekje vinden. Mandy zag opeens met haar oplettende oog dat de invaliden plek vrij kwam en showde ons haar nieuw verworven reisleidersskills door de halve weg vrij te maken en met imponerende signalen Timo achteruit de parkeerplek op te laten rijden: Well done!
Binnen moesten we op zoek naar onze bagage dropoff en vroegen daarvoor de aanwijzingen aan de KLM dame. Echter, toen Mandy de woorden sprak kreeg ze een flinke duw in de rug door een oude vrouw met doekje (de bitch). De KLM dame pikte dit niet en wees de bitch terecht. Deze had hier geen oor naar en liep stoïcijns verder. Wat een manieren, gelukkig zijn wij beter opgevoed.
Na dit incident vonden we de bagage dropoff, waarbij we zelf onze bagage mochten labelen en versturen. Dit ding snapte echter niets van Lisa haar backpack, of ze zette hem er zelf niet goed in: de meningen zijn hier nog over verdeeld. Hij herkende de backpack niet en vervolgens het label ook niet waardoor de bagage twee keer werd teruggegeven. Met hulp van een andere KLM dame bleek driemaal toch scheepsrecht te zijn, nu maar hopen dat de bagage daadwerkelijk in Peru aankomt. Na de bagage gedropt te hebben, hebben we nog wat gedronken en gegeten met Mandy haar ouders. Daarna was het alweer tijd om afscheid te nemen en richting de douane te gaan. Na de douane hebben we Cindy (de onmisbare kracht van Mandy haar voetbalteam) gezien en daarmee gekletst. Na nog een briljante 'here I come'-selfie te hebben gemaakt (hopelijk kunnen we die jullie binnenkort laten zien), was het al tijd om te boarden. Aan boord bleken twee passagiers niet te zijn ingestapt en moest hun bagage uit het vliegtuig gehaald worden voordat we weg konden vliegen. Met een halfuur vertraging vertrokken we dan toch richting Lima!
Aan boord hebben we een lekkere lunch gehad en begonnen we aan onze filmmarathon. Na zo'n anderhalve film (Mandy twee hele films) te hebben gezien, was het tijd voor een spelletje: het Catan dobbelspel. Lisa werd grandioos ingemaakt (44-55), maar dat mocht de pret niet drukken. Aangezien we alweer een paar uur stil zaten, besloten we de benen te gaan strekken. Halverwege het rondje werden we opeens opgeschrikt door een mededeling: Is there a medical doctor in de zaal? Aangezien Lisa over een halfjaar hopelijk officieel arts is, besloot zij zich te melden bij de stewardess na stiekem gehoopt te hebben dat ze dit verkeerd gehoord had. De stewardess was blij dat iemand zich meldde en bracht ons meteen naar de plek des onheils. Gelukkig was hier al een Duitse artsin, die voorovergebogen over een kotsende patiënt in het toilet hing. Het scheen dat de patiënte aardig wat alcohol genuttigd had, en een bakje met rode bietjes, dus ze gooide alles eruit. Waren wij even blij dat we er niet voor stonden. Ze had zoveel op, dat ze buiten westen raakte en er even wat paniek in de tent ontstond. Gelukkig was ze stabiel en hoefden we dus geen acute medische hulp te verlenen. Ook een noodlanding was net niet noodzakelijk. Ze werd naar een keukentje gesjouwd en werd daar op de grond in de stabiele zijligging gelegd. Wij bleven een dik uur met een stewardess bij haar, wat erg gezellig was aangezien patiënte toch haar roes aan het uitslapen was.
Ondertussen zitten we veilig op onze stoeltjes, naast onze gezellige Peruaanse buurman (not). Oh, en niet te misen, de bitch die achter Mandy zit: die blokkeert haar stoel als ze naar achter wil en zet hem omhoog als we weg zijn, trut. We hopen de rest van de vlucht lekker uit te kunnen zitten en dat er geen mensen meer nokkie gaan. Nu gaan we genieten van ons ijsje!
Na het laatste stuk over de prachtige Andes te hebben gevlogen (foto volgt zeker), kwamen we op tijd aan op Jorge Chavez international airport. We mochten niet van boord zonder uitgebreid bedankt te worden en een fijne reis gewenst te krijgen, en van onze favoriete gay steward kregen we beide nog een heuse Jan Taminiau purse met mooie goodies die we nog mogen ontdekken. Studeert Lisa toch niet voor niets geneeskunde!
Het duurde even voordat we onze bagage hadden. Na het niet al te soepel verlopen inchecken van de bagage vreesden we al een beetje dat de backpacks niet mee zouden zijn gekomen, maar gelukkig kwam deze na verloop van tijd toch de band af. Hierna moest de bagage nog even door de scan en konden we op zoek naar onze taxi. Er stond een hombre in strak pak met bordje en al op ons te wachten, super fijn na zo'n lange reis! Met steenkolen Spaans maakten we duidelijk dat we toch nog graag even naar de baños wilden en een pajaros nodig hadden. Jullie snappen natuurlijk meteen wat wij bedoelen! Hierna mochten we in een mooie taxi stappen, op weg naar het hostel! Het was maar goed dat we niet helemaal meer helder waren (geen alcohol, we promise), want het was ons toch een dodemansrit. Onveilig voelden we ons niet, maar het verkeer is behoorlijk wat chaotischer dan in Bangkok of Parijs. Onze hombre zette ons netjes af bij het hostel waar we rond half 9 incheckten. Inmiddels zitten we hier op onze heerlijke prive kamer te chillen en duiken we zo lekker het bed in aangezien het inmiddels 4 uur Nederlandse tijd is.
Zoals jullie wel zullen merken hebben in deze paar uurtjes al heel wat beleefd, en vooral ook heel veel gelachen. Dat beloofd veel goeds voor de komende weken, dus we houden jullie op de hoogte!
Liefs,
Mandy & Lisa
-
17 Augustus 2016 - 08:11
Liza:
Ohhh, als je goodies krijgt wil ik ook wel een medisch noodgevalletje in het vliegtuig (niet ernstig uiteraard ;)) en wat een pretentieuze bitch zeg op Schiphol... -
17 Augustus 2016 - 08:49
Ber:
En ja hoor, de tijd van de geweldige reisverslagen is weer aangebroken, heerlijk!
Deze is meteen zeer divers dus dat belooft nog wat.
Wat ik alleen niet uit het verhaal op maak is of jullie de hele trip samen gaan maken of dat het tijdelijk is.
In elk geval is de start samen en dat is toch altijd leuker en veiliger als alleen, lijkt mij.
Meiden, ik wens jullie een gouden tijd toe en zal weer in spanning jullie avonturen afwachten, HAVE FUN en geniet!!
Groetjes, Ber -
17 Augustus 2016 - 09:01
Gea:
Wow das nog is een begin van jullie avontuur. Leuk om te lezen.
Heel veel plezier samen!!
ik ga jullie lekker volgen via jullie blog
-
17 Augustus 2016 - 10:03
Wil:
Jee meiden , de reis nog maar net begonnen en al weer zoveel meegemaakt - dat belooft wat.
Gelukkig is het verhaal van het vliegtuigincident goed afgelopen.
Ik ga jullie op de voet volgen hoor en kijk nu al weer uit naar het volgende verhaal.
Ga onwijs genieten,
Liefs Wil -
17 Augustus 2016 - 10:41
Saskia:
Hoi Mandy en Lisa, heel veel plezier in Peru, ga er vooral van genieten. Groetjes van iedereen vanaf de IJsvogelboulevard. -
17 Augustus 2016 - 10:55
Christel:
Wat ben je toch een reislustige achternicht Mandy.
Hopelijk wordt het net zo'n indrukwekkende reis als de vorige.
Veel plezier! -
17 Augustus 2016 - 17:27
Rita:
Jeetje, wat een avonturen alweer! Dat belooft wat. We wensen jullie heel veel plezier (en avonturen -
17 Augustus 2016 - 17:49
Jannie & Jacob :
Wat Ben Ik jaloers op jullie , (Jannie) Ik Wil bij jullie zijn Ja het is voor mij al 25 Jaar vele den dat Ik daar was en heel veel plezier daar hat dus Ik weet dat jullie gaan genieten en heel veel mee ga maken voor nu groetjes en kusjes van ons -
17 Augustus 2016 - 18:17
Danielle:
Mandy en Lisa,
Wij wensen jullie heel veel reisplezant toe en mooie avonturen!
Kus, Hein en Danielle -
17 Augustus 2016 - 20:51
Mama:
Hee Mandy en Lisa,
Goed en fantastisch begin.
Fijn 2 nachtjes in jullie eerste hostel en dan gaat jullie mooie grote avontuur beginnen.
Have fun samen en we kijken uiteraard ook al uit naar de eerste foto's.
Liefs en dikke knuffels voor jullie beiden van
Timo en Hanny -
17 Augustus 2016 - 22:35
Sieneke:
Hallo laiverds,
Dit klinkt alweer erg veelbelovend. Zoveel beleven alleen al op de heenreis, nou dat wordt nog wat! Doe rustig aan de eerste paar daagjes, lekker acclimatiseren en energie opdoen voor alle verdere indrukken. Pas op elkaar en geniet ervan.
Dikke kus voor allebei en liefs van Sieneke (of moet ik mezelf mama Lisa noemen??) -
18 Augustus 2016 - 11:44
Leentje:
Hoi meiden,
Al heel wat meegemaakt op de heenreis. Ik hoop dat het verder rustig blijft en dat jullie kunnen genieten van de vakantie. Ik blijf jullie volgen.
Groetjes van Leentje en Romy.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
