That's it, the end...

Vanochtend konden we het lekker rustig aan doen, aangezien we pas om 10 uur met de taxi richting het vliegveld moesten. We hadden gister op de San Pedro markt avocado's gehaald, die we vanochtend op onze broodjes konden doen. Brood, avocado en een beetje zout: het smaakte ons erg goed! Na nog even gestoeid te hebben met de hostelkat, was het tijd om de backpacks in te pakken en uit te checken. Met de backpack op de rug, daypack aan de voorkant en losse tasjes in de hand zijn we op pad gegaan. Er zou vandaag een strike (staking) gaande zijn in Cusco, dus we waren benieuwd hoe onze zoektocht naar een taxi zou gaan. Op de Plaza del Armas hadden we al snel een taxi gevonden die ons voor 10 soles naar het vliegveld wilde brengen. Het viel ons op dat er veel politie gegroepeerd op straat te vinden was, maar verder leken er niet veel dingen anders te zijn dan op andere dagen. Netjes op tijd kwamen we op het vliegveld aan, waar we meteen naar de bagage drop off konden. Hier bleken we samen netjes onder het totale toegestane gewicht van 46 kilo te zitten. Viel dus gelukkig nog mee hoeveel we hadden gekocht! Eenmaal door de douane zijn we langs de winkeltjes gaan struinen. Er waren maar een stuk of 6 winkeltjes, dus we hadden het al vrij snel gezien. Dan maar richting de gate, waar we ons vermaakt hebben met een potje Catan. En het geluk was wederom niet aan Lisa haar zijde, want Mandy heeft haar dik ingemaakt. Wellicht is er morgen de kans om eindelijk eens te winnen, gezien het feit dat we een lange terugweg voor de boeg hebben. Om twaalf uur konden we boarden, en sloten we braaf aan in de rij. Toen ons kaartje gescand was en we door wilden lopen, werden we teruggefloten door de stewardess. Wat bleek, we waren bij de verkeerde gate aan het boarden. We moesten een verdieping omhoog en naar een andere gate dan op ons ticket aangegeven stond. Tja, dat moet je maar kunnen ruiken! Eenmaal bij de goede gate aangekomen, mochten we het vliegtuig in. Op een twintigtal Peruanen en toeristen, was het vliegtuig zo goed als leeg. Aangezien we achterin zaten, hadden we alle ruimte voor onszelf. We zaten al lekker te relaxen, tot er 3 minuten voor vertrek een groep hysterische Peruanen binnen kwamen stormen. En wat een mazzel, ze kwamen drie rijen voor ons zitten! We stelden onszelf gerust, de vlucht zou immers maar 1,5 uur duren. Nadat de veiligheidsinstructies getoond werden en de piloot omriep dat de bemanning moest gaan zitten, taxieden we richting de startbaan. Terwijl het toestel vaart maakt om op te gaan stijgen, hadden de Peruanen het niet meer en gilden het uit van de spanning. Dit werd nog erger toen we door de bergen wat turbulentie te verduren kregen. Bij elke beweging van het vliegtuig brachten ze gesmoorde kreten ten gehore, we begonnen bijna te geloven dat het toestel neer zou storten... Gelukkig zijn we, na een drankje en een snack, veilig geland in Lima. Het aansluiten van de slurf nam enige tijd in beslag en de Peruanen vonden het een goed idee om de tijd te vullen met het maken van honderden selfies. Uiteraard waren wij (voornamelijk Lisa) de beroerdste niet en hebben we vrolijk meegedaan op de achtergrond. Het zal ons benieuwen wat ze van de foto's vinden als ze ze terug zien. Na het ophalen van de bagage stond onze taxi alweer te wachten. Tot onze verbazing was het weer in Lima een stuk beter dan de vorige keer dat we er waren; strak blauwe lucht en een aangename temperatuur. Geen verkeerd begin dus!
Rond 3 uur kwamen we bij het hostel aan. Na onze spullen op de kamer te hebben neergelegd, zijn we aan de slag gegaan met het inchecken voor de vluchten van de volgende dag. Aangezien we van Lima naar Panama City vliegen en vanaf daar naar Amsterdam, hadden we de schone taak om tweemaal 6 stappen aan informatie in te voeren. Geen uitdaging is ons te gek, en ook dit klusje hebben we weer geklaard. Na het vragen om een extra deken (geen overbodige luxe tijdens een nacht in Lima) en het regelen van een taxi voor het vervoer naar het vliegveld toe, zijn we Lima weer ingegaan. Bij de Metro (supermercado) hebben we wat boodschapjes gehaald, waaronder onze favoriete kaasbolletjes. Deze hebben we in het Kennedy park opgegeten. Dit is een park waar tientallen katten wonen en socializen met de bevolking en toeristen. Hoe de katten er precies zijn beland, is vrij onbekend, maar er wonen al zo'n 20 jaar katten in het park. Mandy kreeg spontaan bezoek van wel liefst 3 (!) katten die zich over elkaar wurmden om op schoot te passen. Lisa had een klein zwart met wit katje aan de haak geslagen, die pas veel later vergezeld werd door een tweede kat. Er waren nog een aantal Peruaanse jongeren die muziek maakten en wat kindjes die erbij dansten, dus we hebben hier rustig een tijd gezeten. We hadden inmiddels weer trek gekregen en besloten onze laatste maaltijd van de reis bij de Mac te halen, we wilden graag wat anders dan rijst hebben. Na het eten van de Chicken McNuggets en de McPollo, zijn we richting het hostel gelopen. Hier hebben we nog wat Nederlandse tijdschriften gelezen, foto's geüpload en een warme douche genomen voordat we ons bed in zijn gedoken.

Onze allerlaatste dag, we konden vanochtend rustig aan doen. Om half 9 ging de wekker en na het ontbijt bij de receptie opgehaald te hebben heeft Lisa nog een aantal sinaasappels uitgeperst om het nog gezonder te maken. Het smaakte ons goed en toen onze buikjes weer gevuld waren zijn we voor de allerlaatste keer onze tassen in gaan pakken. Gezien het feit we hier maar 1 nachtje hebben doorgebracht was het dit keer redelijk snel gebeurd. De taxi die ons naar het vliegveld zou brengen stond netjes om 10 uur ons op te wachten en na een rit vol getoeter, snelheidsdrempels en stoplichten zijn we om kwart voor 11 op het vliegveld aangekomen. Aangezien er nogal een rij stond om in te checken, besloten we nog even te wachten en het rustig aan te doen. Mandy verveelde zich echter al snel en nadat ze een bagagekar had gevonden is ze toch maar in de rij gaan staan. Lisa sloot later ook aan. De tassen werden opnieuw goedgekeurd en zonder blikken of blozen ingecheckt (jullie souvenirs zijn dus onderweg!!). Na een mega groot koekje bij de Dunkin Donuts gehaald te hebben zijn we de douane doorgegaan en zijn bij de (ditmaal wel in 1 keer de juiste) gate gaan zitten. Lisa wilde graag nog revanche nemen op Mandy met het spelletje Catan en niet veel later begonnen we dan ook een nieuw potje. Helaas was het geluk opnieuw niet aan Lisa haar zijde, alhoewel de scores steeds dichter bij elkaar gaan liggen. Om kwart over 1 mochten we dan eindelijk het vliegtuig in en om 2 uur zijn we de lucht ingegaan. En dat is waar we nu zitten, in het vliegtuig onderweg naar Panama, om daar over te stappen op het KLM vliegtuig dat ons naar Nederland zal brengen, helaas helaas!

Peru en Bolivia, het waren 2 landen die hoog op onze lijstjes stonden en we zijn beide super enthousiast! We zijn blij dat we het nu hebben kunnen bezoeken, je merkt namelijk aan alles dat (voornamelijk Peru) heel erg in opkomst is, overal wordt gebouwd en verbeterd om het voor de toeristen aantrekkelijker te maken. Wij vinden het juist leuk om een land nog in zijn 'originele' staat te zien. Samen hebben we de afgelopen 4 weken ontzettend veel gezien en gedaan en zeker ook een aantal grenzen verlegd. We hebben super veel lol gehad en hier en daar ook een keer een wat mindere dag, maar we zijn er altijd voor elkaar geweest. Het is jammer om nu naar huis te gaan, maar uiteraard ook fijn om iedereen weer te zien (zeker voor Mandy die ondertussen al bijna 10 weken van huis is). Plannen voor een volgende reis liggen al op de loer, maar tegen die tijd mogen jullie allemaal weer meegenieten.

Bedankt voor alle leuke reacties op onze blog! Voor wie ons echt niet langer missen kan, we vliegen met KLM vanaf Panama naar Amsterdam en zullen donderdag 15 september om 12:30 uur landen op Schiphol. Wie weet tot daar en anders tot snel in Groningen of Wormer!

Liefs,
Mandy & Lisa

P.s. De foto's zullen in de loop van volgende week verschijnen, houd de blog nog even in de gaten dus!