Kerst en O&N op het Noordereiland

Nadat ik was afgezet door Petrus en Phyllis besloot ik m'n blog bij te gaan werken. Door alle gezelligheid was ik enigszins achter gekomen en om de rust nog een klein beetje langer te rekken was dat een mooi begin. Toen eindelijk alles weer up-to-date was ben ik naar de supermarkt gelopen. Het was weer tijd om mezelf te gaan verzorgen en dus eten in te slaan. De supermarkt was best een stukje lopen, maar ik kwam er wel Nederlanders tegen die me konden vertellen waar de goedkope producten stonden. Dat ik terug bij het hostel kwam bleek er een avondmarkt met allerlei soorten voedsel te zijn voor de deur, dus ik besloot ter plekke mijn plannen te wijzigen en het eten netjes op te ruimen. Daarna ben ik de markt opgegaan en heb bij verschillende stalletjes wat te eten gehaald. Ik wilde daarna nog even door het stadje lopen, maar het begon helaas behoorlijk hard te regenen, waardoor ik maar terug ben gelopen. In mijn kamer kwam ik een aardig Amerikaans meisje, Alex, tegen. Zij bleek met een auto over het Noordereiland rond te touren en had nu 2 nachten in Rotorua. Ze had een aantal jaar geleden ook een jaar in Nederland gewoond en gewerkt, dus het klikte wel. Na een poos verhalen uitwisselen besloten we om de volgende dag samen door te brengen (waarbij het in een land als dit echt ontzettend fijn is om een auto te hebben). Daarna ben ik onder de douche gesprongen en heb m'n bed opgezocht.

Aangezien Alex maar 1 volle dag in Rotorua had, wilde ze al vroeg vertrekken. Dus om half 8 zat ik al aan mijn ontbijt. Een uurtje later waren we beide klaar en stapten we in de auto op weg naar Waimangu Volcanic Valley. Dit is een hydrothermale (geen idee wat dat betekend...) en vulkanische omgeving. Je kunt hier een wandelpad aflopen waarbij je langs een heel aantal (dode) vulkanen en geisers loopt. Je loopt hierbij ook langs de Inferno Krater, waarbij het water echt super helder blauw is, ontzettend gaaf. We wilden na onze wandeltocht door naar een Maori dorp (Maori is de naam van het volk die Nieuw-Zeeland bewoonde toen het door de Europeanen werd ontdekt), maar het dorp bleek gesloten te zijn. Daarom gingen we door naar het groene en blauwe meer. We konden de weg alleen niet vinden, dus we moesten eerst langs de toeristeninformatie. Gelukkig konden zij het ons makkelijk uitleggen en waren we een half uur later evengoed op plaats van bestemming. Vanaf het uitkijkpunt is het best vreemd, als je links kijkt zie je een groen meer, als je rechts kijkt zie je een helder blauw meer (overigens zijn het wel 2 verschillende meren). De kleur verschillen komen onder andere door de bodems van de meren. Het is in ieder geval wel apart om te zien. Nadat we ook dit goed in ons opgenomen hadden wilden we de geisers wel eens gaan bekijken, alleen bleken deze belachelijk duur te zijn (en Cindy had me een betere tip gegeven). We gingen daarom door naar een ander Maori dorp dat wel open was. Alex besloot er meteen heen te gaan, ik besloot om het de volgende dag te gaan doen. Door het vroege opstaan hadden we behoorlijk wat gedaan en ik vond het genoeg. Alex heeft mij bij het hostel afgezet waar ik even voor de tv heb gehangen. Rond half 6 was Alex weer terug en heb ik een fruitsalade voor ons beide gemaakt. We wilden 's avonds nog met van die skiliften omhoog om het uitzicht over Rotorua te zien, alleen werd het bewolkt en bleek het behoorlijk duurder dan gedacht te zijn, dus we zijn lekker binnen gebleven en hebben film gekeken.

Vandaag heb ik heerlijk lang uitgeslapen. Gewoon lekker in bed liggen en niet al te veel doen. Ik zou naar het Maori dorp gaan. Dus na mijn ontbijt ben ik gaan lopen. Het was nog best een stukje weg uit het centrum, waardoor ik een klein uurtje onderweg was. Dat ik aankwam bleek de dansvoorstelling bijna te beginnen, dus daar ben ik eerst wezen kijken. Ze voeren hier een aantal typische Maori dansen op, met onder andere ook de Haka. De Haka is de nationale dans in Nieuw-Zeeland en wordt voor elke rugby wedstrijd opgevoerd door de spelers. Ik vind het geniaal en ben helemaal voor om dit volgend jaar ook voor elke voetbalwedstrijd met het team te gaan doen. Geen idee wat de rest ervan vindt ;-). Na de dans begon er een tour door het dorp. We hadden een super enthousiaste gids, die ons eigenlijk een uurtje zou moeten rondleiden, maar dit uiteindelijk anderhalf uur heeft gedaan. De Maori's hebben in hun huis geen keuken, maar koken allemaal samen. Koken gebeurt niet in een grote gezamenlijke keuken, maar hier wordt de natuur voor gebruikt. Ze leven rondom geisers en dat water is zo heet, dat ze daar hun eten in koken. Daarbij hebben ze nog een aantal gaten in de grond gemaakt, die als ovens dienen. Hier worden gewoon hele borden met eten in gezet, plank erboven op en een uurtje wachten. Door al het hete water dat eronderdoor stroomt is het eten zo klaar. Aan het einde van de rondleiding kwamen we bij een uitkijkpost op de geisers uit en we hadden mazzel, want hij stond net te spuiten. De wind stond onze kant op, waardoor we zelfs nog wat waterspetters kregen, maar deze waren (helaas) al koud voordat ze ons bereikten. in onze groep liepen nog 2 andere Nederlanders mee en daar raakte ik op het einde mee in gesprek. We zijn beide nog even op onszelf het park rond gaan lopen, maar toen het park dicht ging, kwam ik ze bij de uitgang toevallig weer tegen. Zij bleken met een camper rond te trekken en moesten naar de supermarkt. Ze vroegen of ik misschien een lift wilde, waar ik meteen ja op zei, aangezien me dat een uur teruglopen scheelde. In de supermarkt hebben we elkaar gedag gezegd en zijn we beide onze eigen weg weer gegaan. Ik heb wat eten ingeslagen voor die avond (het werd pizza!) en heb het laatste (kleine) stukje terug gelopen naar het hostel. Na het eten heb ik voor de verandering maar weer een film gekeken. Ik krijg ondertussen wel iets meer het kerstgevoel met alle kerstfilms die ik de afgelopen dagen heb gezien.

Zondag wilde ik nog wat actiefs gaan doen, maar ik heb uiteindelijk een behoorlijk lange tijd zitten whatsappen met Nederland. Toen ik mijn spullen bij elkaar aan het rapen was, kwamen er 2 meiden, Lisette en Lisanne, mijn kamer in. We raakten aan de praat en het bleek dat ze uit Assendelft kwamen, zo ver weg, maar toch zo dichtbij. We besloten om de middag met zijn drieën door te brengen en een rondje om een gedeelte van het meer te gaan lopen. Waren we toch nog een beetje actief bezig. Op de terugweg langs de supermarkt, waar we gewoon een echte gezonde maaltijd hebben ingeslagen, met z'n drieën is dat een stuk makkelijker dan alleen. We aten een stukje vlees met gebakken aardappeltjes en sla. Na het eten wilden we meedoen met een pubquiz die in een kroeg georganiseerd zou worden, maar het bleek dat het deze keer niet doorging vanwege vakanties en kerst. Helaas, dat werd dus opnieuw film kijken. Gelukkig zou ik ook nog gaan skype en moest ik m'n tas weer inpakken, dus de avond was nog redelijk gevuld.

De volgende morgen moest ik rond 10 uur al uit checken, maar m'n bus ging pas om 1 uur. Het kostte allemaal belachelijk veel extra geld om in het hostel te blijven (normaal is dit gratis, zolang je je bed maar hebt verlaten), dus ik ging richting de toeristeninformatie. Mijn bus zou daarvandaan ook vertrekken en ik dacht dat ik mijn tas daar wel achter zou kunnen laten. Het was inderdaad mogelijk, alleen begon het te regenen, waardoor er weinig te doen was. Ik heb daarom mijn ipad er maar bij gepakt en ben films gaan kijken. Om 1 uur was m'n bus daar en konden we vertrekken richting Taupo. Taupo is maar een uurtje rijden en het leek erop dat het weer hier beter zou zijn. Ik moest vanaf de busstop mijn hostel wel nog even vinden, wat iets langer duurde dan gepland. Nadat ik ingecheckt en al mijn spullen had neergezet, kwam er een DHL busje aanrijden. Ik moest een aantal nieuwe spullen hebben die ik hier niet kan halen (denk aan specifieke medicijnen en het belangrijkste, nieuwe lenzen!) en Sebas had dit voor me opgestuurd. Ik kon dus beginnen aan het openen van mijn pakketje, waarvan ik dacht te weten wat er allemaal in zou zitten. Ik bleek zelfs hier, aan de andere kant van de wereld, nog een beetje kerst te kunnen vieren, mét kadootjes. Er zaten een aantal kerstkaarten in (super lief en heel erg bedankt!), wat shirtjes, ondergoed en een klein Nivea pakketje. Daarbij hadden m'n ouders bedacht dat ik het jaar toch enigszins op z'n Nederlands moest afsluiten, dus ik heb 10 Flügel flesjes om uit te delen en te proosten op een goed nieuwjaar. Iedereen bedankt, het is goed om te weten dat jullie me niet vergeten zijn ;-). Nadat alles uitgepakt was ben ik richting de supermarkt gegaan, want ook hier moest ik mezelf gewoon van eten voorzien. 's Avonds heb ik nog geskyped en daarna ben ik mijn bed gaan opzoeken. Voor het eerst sinds mijn reis slaap ik met alleen maar jongens op de kamer, dus ik had heel wat verwacht, maar niet dat ze allemaal om half 11 al in bed lagen. Zo rustig is het nog nooit geweest in een dorm op dat tijdstip.

M'n wekker ging, de feestdagen komen eraan en een hoop hebben vakantie, dus er was tijd om veel, heel veel te Skype. Dus zo'n 3 uur later was ik weer enigszins op de hoogte. Het was bewolkt en ook koud. Oké, niet de kou die jullie hebben, maar voor mij is het gewoon koud en heb dan ook de hele dag in lange broek met vest gelopen. Verder is er in Taupo niet heel veel te doen als het weer niet meezit, wat wel jammer is. Ik ben 's middags het dorpje maar ingelopen en ben wat winkels in- en uitgelopen. Het was overal behoorlijk druk vanwege de kerstinkopen. Een heleboel leuke dingen gezien die ik allemaal niet mee kon nemen omdat er niks meer in m'n backpack past. Na het 'winkelen' stond m'n baste bezoek aan de supermarkt weer op het programma. Ik moest zowaar gaan nadenken, want ook hier is met kerst alles dicht, inslaan dus! Dat ik terug in het hostel kwam heb ik nog even met m'n oom en tante in Canada geskyped, daar heb ik nu 21 uur tijdsverschil mee, wat wel raar is. 's Avonds ontmoete ik een meisje dat in het hostel werkt en zij kenden nog 2 mensen, waardoor we met z'n vieren spelletjes hebben gespeeld, hoe toepasselijk op kerstavond.

Merry Christmas everyone! Kerst wordt hier toch iets anders gevierd dan thuis. Zo bestaat er officieel maar 1 kerstdag. Op kerstavond gaan alle kroegen om 12 uur dicht, zodat je de volgende dag fris en fruitig bij je familie aan tafel kunt schuiven. Op eerste kerstdag is alles, maar dan ook echt alles dicht. Ook de restaurants en kroegen zijn dicht. Het idee is dat je kerst met je familie viert en dan dus niet naar de kroeg rent. Op zich vrij logisch als je erover nadenkt, maar niet wat wij gewend zijn. Tweede kerstdag wordt hier Boxing Day genoemd en heeft eigenlijk niks meer met kerst te maken. Alles is weer open en er worden geen (familie)activiteiten rondom kerst meer georganiseerd. Volgens mij had ik de meeste saaie (maar nuttige) kerst ooit. Het was hier nog steeds koud en bewolkt en dan is er in Taupo gewoon weinig te doen. Daarbij was alles dicht, dus ik heb mijn dag nuttig besteed. Ik heb de rest van mijn tijd op het Noordereiland ingevuld (qua hostels en vervoer) en heb de eerste paar dagen op het Zuidereiland vol gepland. Ik vond het leuk om te zien dat er 's avonds met het koken, ook totaal geen kerstgevoel heerst. De meeste mensen zaten gewoon aan een bordje noedels, aardappelen met sperziebonen, kant en klare pannenkoeken en pasta's. We blijven backpackers en zelfs met kerst worden er gewoon goedkope en makkelijke gerechten op tafel gezet. Ik heb zelf een stokbrood met kaas, tomaat en olijven in de oven gestopt en deze met cream cheese opgegeten. Erg lekker en voor herhaling vatbaar! Daarna mocht ik mijn lieve kleine nichtje weer aanschouwen en heb ik nog een tijdje zitten skype.

Boxing day. Ook vandaag stonden er weer wat skype sessies op het programma. Nadat ik weer bijgepraat was, ben ik gaan ontbijten. Het leek erop dat het weer eindelijk een beetje op ging knappen, dus ik besloot om vandaag naar de Huka Falls te lopen. Dit is een soort wildwater-waterval. De rivier is zo'n 100 meter breed en op het punt waar de Huka Falls beginnen is de rivier 15 meter breed. Hierdoor stroomt er ongeveer 200.000 liter water per seconde door dit kleine stukje. Vanaf het hostel was het vrij makkelijk om erheen te lopen, wat ik dan ook gedaan heb. Het was een wandeling van anderhalf uur heen. Bij de Huka Falls heb ik na de gebruikelijke foto's nog even in het zonnetje gezeten. Het werd gewoon nog super mooi weer en met de zon erbij is het dan meteen ook heet. Na een uurtje in het gras geluierd te hebben was het mooi geweest en ben ik aan de terugtocht begonnen. Ondertussen nog even langs de supermarkt en vanaf daar werd het toch wel erg donker. Net op het moment dat ik bij het hostel aankwam begon het te regenen, mooie timing! Na het avondeten bedacht ik dat ik de volgende dag de Tongariro Crossing wel kon doen, dus heb me daar voor ingeschreven. Ik ontmoette nog een Duits meisje, Melina, die de tocht ook de volgende dag ging lopen. Omdat de wekker de volgende morgen vroeg zou gaan, zijn we (na nog een skype gesprek ;-)) niet te laat gaan slapen.

Kwart voor 5 ging de wekker, wat een tijd. Snel aankleden, broodje smeren, lunch klaarmaken en wachten totdat de bus ons kwam ophalen. Melina en ik zouden vandaag The Tongariro Alpine Crossing hiken. Deze hike staat bekend als de beste 1-dags hike in Nieuw-Zeeland en gaat door de mooiste plekken en langs de actieve vulkanen in het park. Er wordt elke dag gekeken of de tocht de dag erna door kan gaan op basis van de weersverwachtingen. In de tijd dat ik nu in Taupo zat was hij al 3 keer niet doorgegaan, dus vandaag moest het er echt van komen. Het is een 20 kilometer lange wandeling, waar je ongeveer 7 tot 8 uur over doet. Dit klinkt belachelijk lang, maar doordat er niet echt een mooi pad is, maar alles over vulkanische grond gaat en het omhoog en naar beneden gaat, heb je deze tijd absoluut nodig. Daarbij kun je nog ervoor kiezen om The Ngauruhoe Mountain te beklimmen. Dit is de berg waar Lord of the Rings om draait, Mount Doom. Sinds 1975 is deze vulkaan relatief rustig, maar hij staat bekend als 1 van de meest actieve vulkanen van Nieuw-Zeeland. Om 7 uur 's ochtends startte we met onze hike. Het beginpunt was op ongeveer 1150 meter hoogte. Het leek erop dat de wolken zouden verdwijnen en we een mooie dag gingen hebben. Helaas was dit voor korte duur. Na een uur lopen in een super mooi landschap maakten we onze eerste toiletstop. Vanaf hier was het 5 minuutjes naar de Soda Springs, een klein watervalletje, maar welke in deze natuur wel mooi was. Na de Soda Springs begonnen er wolken te komen en ging alles dicht zitten. Omdat je ook een stuk hoger zit dan normaal, werd het meteen kouder. We zijn doorgelopen naar de South Crater en vanaf daar konden we kiezen om de Ngauruhoe Summit te beklimmen. Aangezien we beide het idee hadden dat we deze hike maar 1 keer gingen doen, wilden we deze berg wel op. Als we er toch zijn. Je moest een extra 2-3 uur uittrekken voor deze klim, want je ging van 1660 meter naar 2291 meter hoogte. Het weer werd ook steeds slechter en er was absoluut geen sprake meer van een pad. Het was gewoon stijl omhoog klimmen in het vulkanische zand, wat inhoud dat je 2 stappen naar voren zet en er 1 achteruit gaat. Het werd kouder, waardoor ik met een shirtje, vestje, trui en regenjas aanliep en het zicht werd minder. Uiteindelijk konden we nog maar 10 meter voor ons uit kijken en hoorden we van boven ons af en toe mensen roepen dat er 'rocks!' naar beneden vielen. Soms kwamen er 'big rocks' naar beneden rollen, wat het na een tijdje een beetje angstaanjagend maakte, omdat je ze niet aan kon zien komen. Ik heb op mijn mobiel een hoogtemeter en Melina en ik hebben helaas moeten beslissen om 100 meter onder de top terug te gaan. We zaten op 2179 meter, maar het werd te gevaarlijk en uitzicht hadden we toch niet. De tocht naar beneden is vooral glijdend gegaan, waarbij ik nog een paar keer onderuit ben gegaan (wat wil je, hiken op je all stars is niet echt aan te raden). Nadat we weer terug waren bij de South Crater waren we beide helemaal koud en mijn handen waren gewoon opgezet en dik van de kou, echt van die worsten vingertjes. Ondertussen waren we al ruim 5 uur aan het hiken en nog niet eens op de helft van de Tongariro Crossing. We hadden dus geen tijd om ergens te stoppen. Nu was dit ook niet echt ons idee, aangezien we het elke keer koud kregen zodra we stopten met lopen. Wel hebben we onze schoenen nog even moeten legen, aangezien we ongeveer de halve Ngauruhoe vulkaan erin hadden zitten. We zijn doorgelopen naar de Red Crater, wat halverwege de trek is en ook meteen het hoogste punt van het gewone pad is, 1886 meter. Ook hier hadden we helaas geen uitzicht en het begon ook nog eens te regenen. We kwamen ondertussen ook een beetje in tijdsnood, aangezien de laatste bus om half 5 zou vertrekken en het volgens de bordjes nog 4 uur lopen was en het op dat moment half 1 was. We hebben hier en daar nog wel een aantal foto's kunnen maken en zijn verder eigenlijk gewoon doorgelopen. Het einde ging door het bos, waar we nog ongeveer 3 kilometer doorheen moesten lopen. We hadden nog een half uur voordat de bus zou vertrekken, wat je normaal prima kunt halen, maar we waren gesloopt. Uiteraard kwamen we nog een afgesloten stuk pad tegen, waardoor we om moesten lopen en bij een rivier terecht kwamen. Er was geen mogelijkheid om deze droog over te steken en vanwege het tijdsgebrek ben ik er maar met schoenen en al doorheen gebanjerd, wat dan weer het voordeel van all stars is. We kwamen 10 minuten te laat bij de bus aan, maar deze stond er gelukkig nog. Er had iemand 111 (de Nieuw-Zeelandse 112) gebeld en er cirkelde al een tijdje een helikopter boven het gebied, maar ze konden geen gewonde vinden. Het bleek dat er een meisje die 's ochtends bij ons in de bus zat gewon was geraakt, 111 had gebeld en toen besloten had om toch zelf verder te lopen. De politie was dit met onze buschauffeur aan het uitzoeken, waardoor wij mazzel hadden en de bus er dus nog stond. Melina en ik waren zo blij dat we eindelijk konden zitten, we hadden in totaal 10 uur gelopen en maar 5 minuten rust gehad. Na een uur in de bus kwamen we bij het hostel aan en ik had absoluut geen zin meer om te koken. Melina is in bed gaan liggen en ik ben naar de McDonalds gegaan. Op zich was dit wel grappig, want de McDonalds in Taupo is de meest unieke van de hele wereld, ze hebben namelijk een klein vliegtuig in de 'tuin' staan waar je je eten op kunt eten. Kan ik dat ook weer afstrepen. Na het eten ben ik gaan douchen en m'n bed ingedoken, ik was kapot en kon niet meer.

Ik was benieuwd hoe ik zaterdag wakker zou worden, maar het viel me hartstikke mee. Natuurlijk had ik wel wat spierpijn, maar het had erger gekund. Er was 's ochtends een markt waar ik samen met een kamergenootje, Kat, heen ben gelopen. De markt was alleen net zoiets als de markt in Wormer, dus het stelde niet veel voor. Ik ben daarom maar terug gelopen naar het hostel en heb samen met Melina onze kleren gewassen. We hebben de rest van de dag rustig aangedaan, film gekeken, geskyped en zijn aan het einde van de middag naar de supermarkt gegaan. Kat was ondertussen ook terug en we besloten met zijn drieën te gaan koken. Kip en aardappelen met broccoli en worteltjes, lekker gezond. 's Avonds kwamen we in onze kamer jongens tegen die de crossing vandaag hadden gelopen. Zij bleken een stuk beter weer gehad te hebben en we hebben de avond doorgebracht met foto's kijken. We bleken best wat gemist te hebben vanwege het uitzicht, maar no-way dat ik hem nog een keer ga lopen. Er komen ergens anders vast ook nog mooie hikes aan.

Het regent, het regent. In de ochtend heb ik mijn verslag weer bijgewerkt. En helaas werd het weer er niet heel veel beter op. Dus dat werd een dagje binnen zitten, want dat had ik deze week nog niet genoeg gedaan ;-). Opnieuw film gekeken met als hoogtepunt het bezoekje aan de supermarkt met 2 kamergenoten. Ik heb het gepresteerd om niet eens wat te kopen. 's Avonds heb ik heel slecht een 5 dollar take away pizza gehaald en daarmee was de dag weer om. Aangezien ik de volgende dag zou verder reizen, werd al m'n troep bij elkaar gesprokkeld en heb ik het weer in m'n tas gestouwd.

Maandag wilde ik na het ontbijt naar de bushalte gaan lopen, maar toevallig checkte er nog een meisje uit die met de auto was. Zij bood me spontaan een lift naar de bushalte aan, die ik uiteraard niet afsloeg. Hierdoor was ik er wel wat eerder dan gepland, maar de zon scheen en dan is wachten een stuk minder erg. Ik kreeg te maken met de eerste vertraging in Nieuw-Zeeland, de bus kwam een half uur te laat aanzetten. Nadat ik in de bus zat zijn we vanaf Taupo naar Wellington gaan rijden. Af en toe stopte de bus m mensen eruit of erin te laten en dan gingen we weer verder. Halverwege zijn we een half uurtje gestopt zodat iedereen iets te eten of drinken kon kopen en even gebruik kon maken van de wc. Rond 6 uur kwamen we in Wellington aan en ben ik op zoek gegaan naar mijn hostel. Na het inchecken ben ik naar de supermarkt gegaan om eten te kopen voor die avond. In de keuken ontmoette ik een Schots stel dat ook voor een jaar aan het rondreizen was en we hebben samen gegeten, om vervolgens nog allemaal verhalen uit te wisselen over het (alleen en samen) reizen. Rond 11 uur vonden we het alle 3 welletjes en hebben we ons bed opgezocht.

Oudejaarsdag. Ik had de avond ervoor een berichtje van Lisette en Lisanne gekregen om oud & nieuw samen te vieren, super leuk idee! Maar eerst de dag nog even opvullen. Het bleek opnieuw erg mooi weer dus besloot ik om Mount Victoria op te klimmen. Dit is een berg in Wellington vanwaar je een mooi uitzicht over de stad hebt. Het is een korte maar stijle beklimming. Het uitzicht was het wel heel erg waard. Ik kon alles zien. Daarna ben ik terug gelopen en heb in het hostel een broodje gesmeerd die ik mee naar buiten heb genomen. Ik wilde nog naar het museum, maar het weer was te mooi om naar binnen te gaan, dus ik ben langs de waterkant gaan lopen en heb daar mijn broodje opgegeten. Daar heb ik nog een uurtje voor me uit zitten staren en toen terug naar het hostel. Douchen en klaar maken voor oudejaarsavond. Rond 5 uur kwamen Lisette en Lisanne mij ophalen en na navraag gedaan te hebben, bleek er vanavond niks te doen te zijn. Goed begin. We besloten uit eten te gaan en het daarna wel weer verder te zien. Het eten was echt ontzettend lekker, stokbroodje vooraf, biefstuk als hoofdgerecht en een chocoladetoetje na. Uiteraard veel te duur voor backpackers, maar dat mag voor 1 keer. Net buiten het restaurant hebben we onze eerste Flügel voor de avond naar binnen gewerkt. We gingen op zoek naar een kroeg om te stappen, want er zou geen vuurwerk te zien zijn. Particulieren mogen geen vuurwerk afsteken (maar er is ook nergens verkoop) en Wellington had dit jaar voor het eerst besloten geen vuurwerk af te steken, maar een nieuwjaars picknick te organiseren op 1 januari. Hadden ze ook volgend jaar kunnen bedenken haha. We belandden eerst in een bar waar een man op de piano speelde, hij kon het echt super goed, maar het was niet echt uitgaansmuziek. Op naar de volgende tent dus. We vonden al snel een Ierse pub waar een bandje speelde met bekende nummers, dus daar zijn we de rest van de avond gebleven. De band stopte iets te laat met spelen, waardoor het al 2 minuten over 12 was toen ze gingen aftellen, heel goed! Het is toch wel anders dan in Nederland. Hier wordt er afgeteld, iedereen roept heel hard 'happy new year' en dan wordt er weer verder gefeest. Niks geen gezoen of geknuffel. Lisanne, Lisette en ik besloten er nog maar een
Flügel tegenaan te gooien, hebben we het nieuwe jaar in ieder geval goed ingeluid. Rond 2 uur was het welletjes geweest (en begon de kroeg ook al aardig leeg te lopen) en zijn we terug naar ons hostel gegaan.

Iedereen ook vanaf hier een super goed, gelukkig, gezond, reislustig en vooral liefdevol 2014 toegewenst!

Lisette en Lisanne hadden vanavond de boot naar het Zuidereiland, dus er zou overdag nog tijd zijn om samen door te brengen. De picknick leek ons wel een leuk idee, maar op het moment dat we daarheen wilden lopen begon het hard te regenen. Dat was ook meteen het einde van de picknick. We wilden dan maar naar de bioscoop gaan, maar volgens mij had iedereen dat idee en het was er dan ook behoorlijk druk. De film die wij wilden zien draaide pas 2 uur later, dus dat werd hem uiteindelijk ook niet. We zijn maar terug naar het hostel gelopen en hebben met z'n drieën zitten puzzelen. Goed begin van het nieuwe jaar. Aan het einde van de middag zijn Lisette en Lisanne richting de boot gegaan en was het voor mij tijd om richting de supermarkt te lopen. Een nieuw jaar vol met nieuwe kook kansen, dus daar moest ik maar meteen mee beginnen. Ik besloot pasta te maken, maar dan in de oven. Eerst de pasta koken en deze vervolgens met saus, tomaat en kaas in de oven zetten. Erg lekker, maar ik dacht volgens mij dat er een weeshuis langs zou komen, ik had iets teveel gekookt, maar het smaakte wel erg lekker. In de keuken kwam ik het Schotse stel weer tegen waar ik opnieuw samen mee heb gegeten en nog een tijdje mee heb zitten praten. Het was voor ons alle 3 al vroeg bedtijd, ik moest ook mijn tas weer inpakken namelijk.

Het (voorlopig) laatste dagje op het Noordereiland. Het weer was gelukkig al iets beter, nog wel bewolkt, maar droog. Na het uitchecken en het ontbijt ben ik naar het Te Papa museum gegaan. Dit is het museum van Wellington (en Nieuw-Zeeland). Het is een soort interactief museum waar je leert over het ontstaan van Nieuw-Zeeland en de verschillende mensen die er gewoond hebben. Ik vond het erg interessant en het was ook behoorlijk groot, dus heb hier een redelijke tijd doorgebracht. Daarna ben ik terug gelopen naar het hostel en heb ik de rest van mijn pasta opgegeten. 's Middags wilde ik nog met de Cable Car omhoog naar een uitkijkpunt, maar ik had een ingegroeide nagel, waardoor het een bezoekje aan de pedicure werd. Gelukkig is het verholpen en hopelijk gaat het nu beter. Ik kon daarna wel meteen terug naar het hostel om m'n tassen op te halen en de gewone bus naar het treinstation te pakken. Vanaf het treinstation ging er een shuttlebus naar de boot toe. De boot vertrok om 20.00 uur naar Picton op het Zuidereiland. De bootreis verliep verder prima. Ik kwam om 23.00 uur aan en ben snel richting m'n hostel gelopen om daar de nacht door te brengen.

Liefs

P.S. Sorry voor dit extreem lange verslag, zal proberen de volgende keer iets eerder te posten. Ik heb er ondertussen wel een aantal filmpjes weten op te zetten, dus neem een kijkje bij de video's (de filmpjes staan ook bij oudere verslagen van Azië nog).