Duiken en het regenwoud

Het reisdagje bleek uiteindelijk iets langer te duren dan we dachten. Om kwart over 2 kwamen we bij de ferry terminal aan en daar bleek dat ferry 2 minuten geleden was vertrokken, dat werd dus anderhalf uur wachten op de volgende, terwijl het maar een tochtje van 20 minuten was. In Airlie. Beach, tijdens de cruise had ik 2 Canadese meiden, Raphaëlle en Marie-Christine, leren kennen. Samen hebben we in het zonnetje onze lunch opgegeten en gewacht. Toen we eenmaal over waren moesten we de bus naar ons hostel pakken, maar omdat er teveel backpackers waren wilde de buschauffeur ons niet meenemen, we moesten maar op de volgende bus wachten waarbij onze tassen onderin konden. Tuurlijk, dan wachten we toch nog een keer drie kwartier. In de tussentijd hebben we Est boodschappen gedaan en om 5 uur konden we eindelijk in de bus stappen. Om half 6 waren we ingecheckt en konden we beginnen met het koken van ons eten, na het eten hebben we nog even in een hangmat gehangen en zijn daarna richting bed gegaan, we waren alle 3 best moe van het stappen en de hele dag in een bus zitten en steeds moeten wachten.

Om 6 uur ging de wekker omdat we de zonsopgang wilde zien. Er waren wat wolken waardoor het iets langer duurde, maar uiteindelijk was ie daar. Wel besloten we daarna nog even terug naar bed te gaan en rond 8 uur weer af te spreken. Toen we opnieuw wakker werden was het enigszins bewolkt, wat vreemd was, want dit eiland heeft 322 dagen per jaar volop zon. Gelukkig begin het na het ontbijt op te klaren en tegen de tijd dat we de bus in stapten was het super mooi weer. We namen de bus naar The Forts. Hier gingen we een wandeling van anderhalf uur maken, waarbij we koala's konden zien en naar de top konden lopen voor het uitzicht. Helaas kwamen we onderweg geen koala's tegen, maar de uitzichten maakten alles goed. Dit eiland bleek een belangrijke rol te hebben gehad in de Tweede Wereldoorlog en langs dit pad kon je dan ook nog veel restanten zien. Bij 1 van de uitkijkpunten wilde ik naar beneden lopen, toen ik bijna op een slang stapte, oeps. Gelukkig zag ik het op tijd en hebben we rustig gewacht tot de slang verder was gekropen en wij er weer langs konden. Eenmaal helemaal terug beneden zijn we een ander pad ingeslagen op weg naar Radical Bay. Onderweg kwamen we nog langs andere baaien, maar deze waren 'makkelijk' bereikbaar. Radical Bay was alleen te voet te bereiken en daarom had het iets weg van een privé strand. Toen we er aankwamen hadden we inderdaad het strand voor onszelf en hebben we eerst een duik in de zee genomen. Het was ondertussen zo warm geworden dat dit hard nodig was. Daarna hebben we nog een tijdje in de zon gelegen, tot we er genoeg van hadden en besloten verder te lopen naar Horseshoe Bay. Dit is het strand waar je weer met de auto kunt komen en waar ook wat cafeetjes zitten. We wilden hier wat gaan drinken, maar kwamen op her strand 2 oudere mannen tegen. We raakten aan de praat en zij nodigden ons uit voor een drankje, ach waarom ook niet. En zo zaten we 5 minuten later in een Jeep en reden we het eiland over. Beide mannen bleken een huis hier te hebben en wilden ons wel wat laten zien, dus we reden eerst langs Arcadia, waar we Rock Wallaby's konden zien. Deze zagen we wel meteen en na de nodige foto's gingen we verder. We werden meegenomen naar een luxe resort waar we getrakteerd werden op een biertje en een cola, daarbij kregen we nog wat informatie over het eiland te horen en moesten wij uiteraard vertellen wat we al gezien hadden en hoe we elkaar kenden. Na een half uurtje kwam de ferry waar 1 van de mannen mee terug naar het carte land ging en besloot de andere man ons bij ons hostel af te zetten, maar niet voordat we nog een rondleiding over het eiland hadden gehad. Dus zo reden we langs Picnic Bay voordat we rond 5 uur weer terug in Nelly Bay, oftewel ons hostel waren. 's Avonds hebben we samen een hapje gegeten en na nog wat drankjes was het tijd voor een welverdiende douche en ons bed.

Vandaag hoefde ik pas om 1 uur de bus naar de ferry te pakken. Ik had bedacht dat het nog een ochtendje in de zon liggen werd, maar het weer bracht daar verandering in. Het was bewolkt en er stond behoorlijk wat wind. Dat werd dus uitslapen, tas inpakken en een beetje hangen. In een hangmat heb ik m'n verslag weer bijgewerkt en daarna een boek gelezen. Helaas, wij hadden 1 van de 43 dagen waarop de zon niet scheen. Marie en Raphaëlle hadden een andere bus dan ik, dus zij vertrokken al eerder, maar ik zie ze vast nog wel in Cairns. Het was mijn allerlaatste busrit voor langere tijd, dus besloot de bus me nog een afscheidskadootje te geven. Hij was er netjes op tijd, maar gedurende de rit werd duidelijk dat we minstens een uur later dan gepland aan zouden komen. In plaats van 8 uur werd het 9 uur 's avonds. Gelukkig had ik in de bus wel een Nederlands meisje, Roosmarijn, leren kennen en was het daarom niet zo'n drama. We werden door ons hostel zelfs nog opgehaald en we zijn beide na het inchecken gaan douchen en ons bed ingedoken.

Zaterdag had ik meteen een tour. Ik werd om half 8 opgehaald voor de Uncle Brians tour. Onze gids was Cousin Amber. Met deze tour zouden we naar de Tablelands gaan, het regenwoud oder Cairns. Gus the Bus bracht ons naar onze eerste stop, de Boulders. Het bleek wel meteen dat het een gezellige dag zou worden, er werden allemaal meezing liedjes gedraaid en Amber daagde ons met wat spelletjes ook nog uit. Bij de Boulders hebben we eerst wat rond gewandeld en informatie van Amber gekregen. Dat wij de foto's gingen nemen is Amber terug naar de bus gegaan om ervoor te zorgen dat er thee, koffie en wat koekjes klaarstonden. Na dit opgegeten en gedronken te hebben zijn we hier gaan zwemmen. Je kon hier zelfs van rotsen en bomen afspringen, maar ik vond het wel even goed, ik ben samen met een ander meisje naar de overkant gezwommen en heb daar toegekeken hoe de rest van de groep het wel deed. Daarna zijn we doorgereden naar de Josephine Falls. Hier zou een rots glijbaan zijn, maar helaas mochten we hier het water niet in, omdat het de afgelopen 3 weken alleen maar had geregend in Cairns. Dit was officieel de eerste goede zonnige dag, maar daardoor stond het water hier nog te hoog om te zwemmen, helaas. We reden daarom door naar een andere waterval waar we goede foto's konden maken en konden zwemmen. Hier konden we zelfs onder de waterval door en erachter gaan staan. Nadat iedereen weer genoeg gezwommen had reden we verder voor onze lunch. Na de lunch zijn we weer in de bus gestapt, maar voordat we wegreden werd het liedje Mysterious Girl van Peter Andre gedraaid en begon Amber met een mannentorso voor een heuse (halve) striptease. We hebben ons rot gelachen en begrepen pas aan het einde waar dit vandaan kwam. We waren onderweg naar de Millaa Millaa Falls en bij deze waterval is de clip van het liedje Mysterious Girl opgenomen. Tevens zijn de foto's van de Herbal Essence reclame hier geschoten. Ook wij mochten hier een poging wagen. Hoewel het water ijskoud was, ging toch iedereen erin en het resultaat was het wel waard. Het is weer eens wat anders dan de standaard lachende foto. Toen iedereen zijn of haar foto had zijn we verder gegaan naar Malanda. Dit was een oude vulkanische krater waar een hoop regenwater in ligt. We mochten hier ook nog zwemmen, maar ik besloot het voor gezien te houden en mijn warme kleren aan te trekken. De zon ging al bijna onder en ik had geen zin in een zeiknatte bikini. Nadat iedereen was omgekleed kregen we nog wat warme chocolademelk met een muffin voordat we aan de reis terug naar Cairns begonnen. Dit was een stuk verder dan iedereen dacht, maar Amber had opnieuw voor allemaal leuke liedjes gezorgd en wist er een heel feestje van te maken. Om half 9 werd ik voor mijn hostel weer afgezet, moe maar zeker voldaan na zo'n lange dag. In het hostel kwam ik Judith, een Duits meisje tegen. Ik ben Judith gedurende de oostkust bijna overal tegengekomen, alleen lag zij op mij 'voor'. Nu hadden we eindelijk tijd en zaten we beide in dezelfde stad. We hebben nog een tijdje zitten praten voordat ik echt hard nodig toe was aan een hete douche.

Mijn eerste echte dag in Cairns zelf. Aangezien ik had afgesproken om met Judith wat te gaan doen, zat ik om half 10 beneden aan mijn ontbijt. Het was super mooi weer, dus besloten we naar het Lagoon te gaan, een soort zwembad in de stad, maar toegankelijk voor iedereen. Op het moment dat we door Cairns liepen, had ik het gevoel even terug in Wormer te zijn. Ik had gedurende de oostkust zoveel mensen ontmoet die allemaal omhoog aan het reizen waren, dat ik ze hier in Cairns allemaal weer tegen kwam. Bijna alle backpackers werden gedag gezegd, omdat of Judith of ik ze wel eens eerder hadden gezien. We hebben de rest van de dag lekker aan het Lagoon gelegen en verder niet zoveel gedaan. 's Avonds was er een barbecue in een ander hostel waar ik samen met Judith en Roosmarijn graag heen wilden. Ik ging alleen de volgende dag op een tour, dus ik moest echt een was draaien eerst. Toen ik m'n spullen in droger wilde stoppen ging het mis. De droger hield ermee op. Dus ik naar de receptie en de jongen daar wilde het wel voor me in een andere droger stoppen, alleen was die nu bezet, ik moest dus even wachten. Toen ik hem uitlegde dat we eigenlijk naar de barbecue wilden, bood hij aan het voor mij erin te stoppen en het daarna in een plastic zak bij de receptie te houden tot we terug kwamen. Prima oplossing. Bij de barbecue waren ook nog wat wilde dieren, waar we graag mee op de foto wilden. Er was een slang, een mini krokodil, een grote krokodil en een leguaan. We kregen de beesten in onze handen gedrukt en mochten er foto's mee maken, de verzorger liep gewoon weg, best kicken. Marie en Raphaëlle kwamen ook nog langs en tijdens de barbecue kregen we een kangaroo burger en een krokodillenworstje. Weer eens wat anders dan gewoon vlees. Bij terugkomst in het hostel kreeg ik nog een leuke verassing, de receptionist had namelijk al(!) m'n wasgoed opgevouwen en nog netjes ook! Samen met Judith hebben we ons eerst een half uur staan verbazen over zijn opvouwkunsten voor we in staat waren om onze tassen in te pakken.

En daar was mijn tweede tour in Cairns alweer. Dit keer werd ik om 8 uur opgehaald voor 2 dagen naar het GBR. En nee, het GBR staat niet voor de Grote Beroemde Reus, maar voor het wereldberoemde Great Barrier Reef. Ik had voor hier een overnachtingstrip op een boot geboekt, zodat ik in 2 dagen tijd 7 duiken kon maken. We werden 's ochtends samen met de dagjes mensen op een boot gezet. Na een redelijk ruige anderhalf uur kwamen we rond 11 uur eindelijk bij het Great Barrier Reef aan. Hier mochten we ons gereed maken voor onze eerste duik. Het zicht was echt super en het reef was erg mooi. Het was een hele rustige duik, waarbij we kennis maakten met Wally. Wally is de anderhalve meter lange Maori Lipvis. Je kunt je hand op zijn mond leggen en hem daarna in de richting duwen waar je hem hebben wilt, best grappig om te zien. Na deze duik konden we even rustig aan doen en wachten tot lunch geserveerd werd. Na de lunch mochten we ons namelijk weer gereed maken voor de tweede duik voor vandaag. De tweede duik was op een andere locatie, maar daardoor niet minder mooi. Het geeft gewoon een kick om eindelijk daar te zijn waar ik ruim anderhalf jaar geleden mijn duikcertificaat voor heb gehaald. Bij het bovenkomen konden we ons gelijk gereed gaan maken voor het overstappen op de andere boot. Op deze tweede boot zouden we de nacht doorbrengen en de rest van onze duiken mee doen. Rond half 3 werden we overgeplaatst en om 4 uur mochten we het water weer in. Opnieuw op een andere plek, maar dit keer was de duik er vooral ook voor bedoeld om ons te oriënteren voor de avondduik. We hebben dus wat rondgezwommen en geprobeerd hier en daar wat herkenningspunten te plaatsen. Nadat we het water uitkwamen hadden we wat tijd voor onszelf voordat het avondeten zou worden opgediend. Na het eten hadden we nog 1 laatste duik voor vandaag. Ik besloot om een fluor duik te doen in plaats van een gewone nachtduik. Bij een nachtduik ga je in het donker het water in en heb je dus alleen zicht op datgene waar je op schijnt met je zaklamp. Bij mij werd er dit keer een soort oranje filter voor mijn duikbril geschoven en kreeg ik een blacklight mee in plaats van een gewone zaklamp. Voordat we het water ingingen zagen we in het licht van de boot al haaien zwemmen, dus het was best even spannend. Met blacklight zie je namelijk nog minder. Maar ook dit waren Reef Sharks, dezelfde als in Fiji, dus nergens om echt bang voor te zijn. Mijn duik was gaaf, je ziet het reef allemaal kleuren aannemen die je anders nooit zou zien. Ik heb zelfs een klein visje gezien waarbij het leek alsof het allemaal vel rode botten had van binnen, zo lichtte het op. Verder heb ik niet veel vissen gezien vanwege het beperkte zicht, maar het reef was wel gaaf. Na een half uur moesten we weer naar boven en daar stond een dessert van ijs en appeltaart op ons te wachten, niet verkeerd. Het was na het dessert wel meteen bedtijd, van 4 duiken raak je uitgeput en we wisten allemaal dat de wekker weer vroeg zou gaan.

Jawel, om kwart voor 6 ging hij af. Je moet er wat voor over hebben om te duiken. Om half 7 lagen we in het water voor onze eerste duik van de dag. Dit was in hetzelfde gebied als onze laatste twee duiken de dag ervoor, om nog eens rustig alles in ons op te nemen en te zien wat er bij een opkomende zon allemaal actief is onder water. Ergens waren we allemaal wel blij toen we na ruim een half uur weer naar boven 'mochten'. We hadden nog geen ontbijt gehad en dat zou klaar staan als we uit het water kwamen. Het ontbijt was echt super goed, eiren, spek, bonen en weet ik wat nog meer. Om 9 uur konden we ons klaar maken voor de zesde duik en ondertussen was de boot ook weer verplaatst naar een andere plek. Op het moment dat we het water insprongen wisten we het al, dit was een zoveel betere en mooiere duikplek dan de plekken hiervoor. Waarom wisten we allemaal eigenlijk niet, maar we waren het er allemaal over eens. De kleuren van het reef en de vissen waren weer top en we hebben zoveel mogelijk proberen te zien. Om 11 uur mochten we op dezelfde plek er nog een keer induiken voor onze allerlaatste duik. Heel stiekem vond ik het niet zo erg. De duikplekken waren super en het was gaaf om hier nu te zijn, maar het put je zo uit, dat ik ergens ook wel weer blij was dat het achter de rug was. Na de laatste duik heb ik daarom een warme douche gepakt en mijn spullen bij elkaar geraapt. We kregen nog een lunch en toen was het wachten op de andere boot om ons weer op te pikken en aan land af te zetten. We moesten ruim 2,5 uur wachten, dus we konden lekker relaxen. Terug op de andere boot was het weer anderhalf uur naar het vaste land en toen was mijn GBR trip voorbij. Helaas, maar ik ben super blij dat ik mijn duikcertificaat had en dit heb kunnen doen. Ik wist ook dat bij terugkomst in het hostel Lisa zou zijn aangekomen, dus het was een goede terugkomer. En inderdaad, aangekomen werd ik bijna omver gerend door de knuffel die ik kreeg. Lisa had al boodschappen gedaan en zou vanavond pannenkoeken maken, helemaal top. Dennis, een Nederlandse jongen die ik eerder langs de oostkust al was tegengekomen zou met ons mee eten en bood daarna aan om de volgende dag te gaan koken als tegenprestatie. Toevallig kwamen op dat moment de Belgen en nog wat andere mensen langs/aan die we ook al eerder waren tegengekomen. Zij nodigden zichzelf ook voor de volgende dag uit, waardoor Dennis in ene voor 8 mensen moest gaan koken. Ach, zolang het maar gezellig is. Ik ben vrij snel daarna mijn bed in gedoken omdat ik helemaal op was, morgen weer een dag.

Ik had bedacht om vandaag eens goed uit te slapen, maar om half 8 werd ik al wakker. Ik ben er daarom maar uit gegaan en heb gewacht totdat Lisa wakker werd, aangezien het haar wel lukte. Rond 11 uur waren we klaar om wat te gaan doen. Het was Roos haar laatste dag en zij wilde graag nog wat souvenirs kopen. Lisa en ik besloten om met haar mee te gaan, om wat van Cairns te zien. We hebben lekker rondgewandeld in het zonnetje en zijn ook even langs het Lagoon gegaan. Lisa en ik hebben uiteindelijk een late lunch gegeten en zijn rustig aan terug gegaan naar het hostel. Dennis was er ondertussen ook weer en die had hulp nodig met de boodschappen, dus hij vroeg of ik mee wilde. Samen gingen we op weg om wraps te maken voor zijn allen. Ik bood aan om verse guacamole te maken, dus zo gezegd zo gedaan. Het eten was een groot succes en zeker erg gezellig. Daarbij is het zoveel makkelijker om voor een grotere groep te koken. Alleen of met zijn tweeën is het toch vaak pasta. In het hostel hebben we er met zijn allen nog een gezellige avond van gemaakt, totdat het voor Lisa en mij tijd was om onze tas in te pakken, we hadden een tour voor de boeg.

Vandaag gingen we voor 2 dagen richting Cape Tribulation. Dit is het regenwoud ten noorden van Cairns. Om 8 uur zaten we in het busje op weg naar Port Douglas. Hier zouden we nog iemand oppikken en vanaf daar doorrijden. Onderweg was er nog een stop om te ontbijten en om van het laatste telefoonsignaal te genieten, dat zou er verderop niet meer zijn, lekker rustig. Cape Tribulation is een plaats helemaal in het noorden en is alleen te bereiken door de Daintree River over te steken. Er is vanaf daar dan ook maar 1 weg die ongeveer 40 kilometer lang is en daarna overgaat op een zandpad. Bij het einde van de harde weg ben je wel waar je wezen moet, dus dat is mooi meegenomen. Terwijl het busje op de ferry naar de overkant stond te wachten, gingen wij in een boot zitten en op zoek naar krokodillen. Deze leven namelijk in deze rivier. Al snel spotten we een kleintje en niet heel veel later ook een grote krokodil. Helaas waren ze best ver weg en door de bomen en de zon moeilijk te fotograferen. Vlak voordat we aan de overkant werden afgezet, zagen we nog een middelgrote krokodil. Terug in de bus reden we verder naar het Daintree Forest, waar we een kleine wandeling met de gids hebben gemaakt. We kregen wat informatie over welke planten nuttig konden zijn en welke we eigenlijk niet eens moesten aanraken, we waren gewaarschuwd. Daarna werden we bij ons hostel afgezet. Het was lunchtijd, dus we hebben eerst een broodje gegeten en zijn daarna gaan kijken wat we wilden doen. We hadden beide wel zin in een avondwandeling met een gids, om het regenwoud eens op een andere manier te zien, maar helaas was dit al volgeboekt. De receptioniste vertelde ons dat we ook zelf wel op weg konden, zolang we maar een zaklamp meenamen. We spraken af dit 's avonds te doen. Voor nu wilden we de omgeving wel een beetje herkennen en dus gingen we naar de Swimming Hole. Dit was een super helder beekje waar je vanaf bovenaf met behulp van een touw in kon slingeren. Lisa zag dit wel zitten en ging als eerste. Ik besloot dat ik niet achter kon blijven en ben daarna gesprongen. Na deze verfrissing zijn we de andere kant op gelopen over het strand richting Cape Tribulation Beach. We zijn naar het uitkijkpunt gegaan, alleen begon het helemaal dicht te trekken waardoor het er een beetje grauw uitzag. Het leek er zelfs op dat het ging regenen, dus zijn we terug gelopen naar het hostel, waar we het ook tijd vonden om te gaan avondeten. Helaas begon het na het eten te regenen. Het kwam met bakken uit de hemel, waardoor we noodgedwongen binnen in onze kamer moesten blijven. Een boekje lezen en rustig aan doen, er kwamen nog genoeg andere spannendere avonden aan.

Vrijdag werden we wakker met de zon, gelukkig. We zijn daarom na het ontbijt en het uitchecken opnieuw naar het uitkijkpunt van Cape Tribulation gelopen. Het was inderdaad al een stuk beter, maar door alle regen, was het water nog erg onrustig en zag het eruit alsof het de Noordzee was. Normaal is de zee hier altijd super blauw, maar vandaag (en gister) even niet. Omdat er hier verder niet heel veel te doen is zijn we op het strand gaan liggen en hebben zo van de zon genoten en gewacht tot we rond lunchtijd weer opgehaald werden. We zouden onderweg nog een aantal stops hebben voordat we terug in Cairns kwamen. De eerste daarvan was er 1 bij een ijshuis. We konden hier zelfgemaakt ijs kopen en dat meenemen naar de tweede stop, een uitkijkpunt. Vanaf waar we stonden konden we Port Douglas zien, een eiland en zelfs de plek waar Steve Irwin gestorven is. na de nodige foto's zijn we doorgereden naar de ferry. Onderweg kwamen we alleen nog een vrachtwagen tegen die helaas op zijn kant in de berm lag. Onze gids vertelde ons dat hij de vrachtwagen 's ochtends ook gepasseerd was en hem toen erg roekeloos vond rijden, nou, wij konden het gevolg daarvan zien. Gelukkig was de bestuurder verder wel oké. We hadden hierdoor alleen wel net aan de ferry gemist, maar gelukkig duurde dit niet zo lang. Na de oversteek reden we verder naar Mossman Gorge. Mossman in een dorpje waar voornamelijk Aboriginals leven, dus we kregen eerst wat uitleg over het land daar. De Aboriginals zien hun land echt als een soort supermarkt, ze kunnen er alles mee maken/halen, zolang je maar weet hoe je met de natuur om moet gaan. Na deze uitleg werden we met een busje omhoog gebracht naar een stuk waar we wat konden rondwandelen of gaan zwemmen. Ik ben gaan rondkijken, Lisa wilde een duik nemen. De gids had met ons een tijd afgesproken wanneer we terug moesten zijn en iedereen zat toen ook netjes in de bus. D reis terug naar Cairns begon op dit punt. Ook op de terugweg zijn we langs Port Douglas gereden en hebben mensen afgezet. Dit keer reed de gids een rondje door Port Douglas en kregen we wat uitleg, zo hadden we het daar ook nog een beetje gezien. Rond 6 uur werden we eindelijk bij het hostel afgezet. Christina, het Belgische meisje, was vandaag jarig en dat moest uiteraard gevierd worden. Aangezien zij een skydive had gedaan en pas laat terug was, besloot iedereen vanavond zelf voor eten te zorgen. We hadden rond half 9 afgesproken, dus na ons avondeten en een douche waren Lisa en ik er klaar voor. De feesthoedjes gingen op en de kaart en het kadootje werden uitgedeeld. Na de nodige drankjes gingen we de stad in waar we tot in de kleine uurtjes feest hebben gevierd. Het was een ontzettend gezellige en geslaagde avond.

Uitslapen! Bijna iedereen had een kater, dus voor 11 uur was niemand z'n bed uit. Het was ook een druilerige dag, waardoor het echt zo'n zondagmiddag gevoel kreeg. Lisa ging met andere meiden wat rond slenteren en ik ben een stukje met ze meegelopen. Totdat het begon te regenen en ik er eigenlijk wel weer genoeg van had. Ik ben terug naar het hostel gegaan en heb m'n boek gelezen. Heerlijk zo even chillen en niks doen. 's Avonds werd er besloten om met zijn allen te barbecuen, wat opnieuw weer erg gezellig was. Een gedeelte van de groep ging weer stappen, andere bleven thuis. Ik bleef in het hostel hangen en ben daar rond middernacht m'n bed ingedoken.

Bij het opstaan herinnerde ik me dat het marktdag was vandaag. Dus na het ontbijt ben ik samen met Vanessa, een Canadees meisje, naar de markt gegaan. Omdat de markt bijna over was gingen alle groente en fruit tegen bodemprijzen weg, waardoor we meteen bedachten om wat in te slaan voor het avondeten. Het werden weer wraps, omdat iedereen dat toch wel erg lekker (en gezond) vond. Dennis was deze ochtend vertrokken, dus er viel 1 iemand af helaas. Na de markt zijn we nog langs de supermarkt gegaan voor de laatste inkopen. Het einde van de middag heb ik in het hostel doorgebracht, m'n foto's uitzoekend. Rond 6 uur begonnen we met koken en na het eten bleef iedereen in het hostel hangen, dus we hebben nog een hele tijd na zitten kletsen.

De laatste dag in Cairns. De groep begon ook uit elkaar te vallen, Vanessa was vanochtend ook vertrokken, ik en Bert, een Belgische jongen, zouden de volgende dag gaan en woensdag zouden er weer 2 andere vertrekken. We werden wakker met een hoop zon, dus gingen we met zijn allen naar het Lagoon. Daar aangekomen kwamen de wolken aanzetten en was net de rest van de dag bewolkt. Omdat het evengoed nog wel erg warm is, zijn we wel gewoon gebleven en hebben we wat gekletst en niks gedaan. We wilden eigenlijk nog een keer samen eten, maar er wild een groep naar de bioscoop en dat maakte de plannen iets te ingewikkeld. Het werd dus weer ieder voor zich. Ik en Lisa gingen niet mee, wij wilden nog even langs de avondmarkt. Deze markt was redelijk klein, maar wel grappig, ze boden er een hoop massages aan en ik had even het idee terug in Azië te zijn. Hierna zijnde terug gegaan waarna ik begonnen ben met m'n tas in te pakken, op naar het super mooie weer, op naar Darwin!

De oostkust van Australië. Ik heb hier zoveel leuke mensen leren kennen die ik ook steeds weer tegenkwam. Voor mij was Cairns daarbij wel het hoogtepunt, gewoon gezellig samen met zijn allen eten en leuke dingen doen. Ik weet nu al dat ik dit ga missen, hoe erg ik ook weer naar het volgende uitkijk. Het was zo fijn om eens niet constant dezelfde gesprekken te voeren (hoe heet je, hoe oud ben je, waar kom je vandaan, wat heb je al gezien enz) omdat je deze mensen allemaal al kon. Ik heb echt een toptijd gehad, waarbij ook het goede weer een rol heeft gespeeld! Jullie horen weer van me ;-).

Liefs