Krokodillen in Top End

Ik vloog al om half 8, waardoor ik vroeg op het vliegveld moest zijn. Midden in de nacht werd ik wakker voor mijn shuttle. Lisa is met me mee naar buiten gelopen en heeft me gedag gezegd. Het is raar, maar het is nu echt de allerlaatste keer dat we elkaar gezien hebben. Ik vloog vandaag naar Darwin, waar het goed weer zou zijn en dat was het gelukkig ook. Bij aankomst was het 35 graden en geen wolkje aan de lucht. Ik nam een shuttle bus naar mijn hostel en kon gelukkig meteen inchecken. Daarna heb ik wat rond geslenterd door Darwin. Ik zou namelijk maar 2 dagen in het stadje zelf hebben en wilde wel iets zien. Ook hier is een lagoon waar ik langs gelopen ben en wat van de winkeltjes heb gezien. Ik heb nog wat laatste souvenirtjes gekocht en toen was het alweer etenstijd. Na het eten werd het al snel donker, maar het koelt nauwelijks af. 's Avonds heb ik nog even geskypd en toen was het wel tijd voor m'n bed na het vroege opstaan.

Na enigszins uitgeslapen te hebben vond ik het vandaag tijd voor een zon-dagje. Aangezien je in Darwin niet in de zee kan zwemmen vanwege de krokodillen, bleef ik gewoon bij mijn hostel waar ook een zwembad was. Lekker de hele dag in de zon liggen, een beetje een boek lezen, relaxen en gewoon zonnen. Ik heb wat te eten gehaald omdat ik te lui was om te koken en ben daarna begonnen met mijn tassen in te pakken. Morgen heb ik een 3 daagse tour naar het Top End van Australië.

Ik moest vandaag (opnieuw) vroeg m'n bed uit, ik werd om half 7 opgehaald. Er bleken maar 7 mensen met de tour mee te gaan, een stelletje van mijn leeftijd uit Amerika, een vader en zoon uit Amerika en een ouder echtpaar uit Frankrijk, dat is weer eens wat anders. We zijn eerst naar Litchfield National Park gereden. Hier kregen we termieten nesten te zien. Op zich niet heel bijzonder, maar deze groeiden tot wel 7 meter, waarbij ze ongeveer 1 meter per 10 jaar groeien. Daarbij leek het in de verte net op een begraafplaats, wat het wel weer uniek maakte. Daarna gingen we door naar de Florence Falls. Hier konden we zwemmen, maar omdat het nog redelijk vroeg was, scheen de zon nog niet op het water waardoor het water enigszins koud aanvoelde. Na deze waterval gingen we door naar de Wangi Falls. Hier konden we eerst wat rondkijken voordat we gingen lunchen. Na de lunch mochten we ook hier een duik nemen. Nadat iedereen weer afgekoeld was zijn we verder gereden naar de laatste waterval, de Tolmer Falls. Hier konden we helaas niet zwemmen, omdat er krokodillen zaten, een redelijk goede reden vond ik zelf. Als laatste hadden we vandaag een Aboriginal ervaring. We werden welkom geheten op het land van de mensen (de Aboriginals) die hier woonden. Het welkom heten ging gepaard met een ceremonie. Het meisje dat ons rond leidde nam een slok water in haar mond en spuugde dit op ons hoofd weer uit, gevolgd door een zegening. Het is weer eens wat anders. Daarna werd ons verteld hoe ze tassen maken van de bomen, hoe ze speer werpen, hoe de muziekinstrumenten gemaakt en bespeeld worden en hoe ze aan de kleuren komen waarmee ze hun lichaam versieren. Na al deze wijsheid zijn we onze weg begonnen naar het kamp waar we de nacht zouden doorbrengen. Ondertussen was er echt een ontzettend gave zonsondergang gaande, de zon was eerst echt fel, fel rood en werd daarna fel oranje, ik heb het nog nooit zo gezien. Aangekomen bij het kamp bleken we allemaal onze eigen ruime tent te hebben met een normaal bed erin, super luxe. 's Avonds hebben we het een hele tijd gehad over de krokodillen die hier allemaal zitten. Het vreemde is dat krokodillen zoveel gevaarlijker zijn dan haaien, maar je bijna niks hoort over krokodillen. Als je zegt dat je naar Australië gaat, waarschuwen de meeste mensen je alleen maar voor de haaien en slangen, terwijl er elk jaar zoveel meer doden vallen door krokodillen. Dit verbaasde mij echt, maar ik was hierdoor wel voorbereid op de volgende dag.

Vandaag mochten we opnieuw vroeg ons bed uit, om kwart voor 6 werden we wakker gemaakt voor het ontbijt. Terwijl we alweer onderweg waren, zagen we ook een mooie zonsopkomst, dat is dan wel weer het voordeel. Om 8 uur stapten we in een boot voor een krokodillencruise van 2 uur. We gingen op krokodillenjacht, waarbij ons op het hart gedrukt werd om niet teveel over de rand van de boot te leunen. Je hebt 2 verschillende soorten krokodillen, de Freshies en de Salties. De Freshies zijn zoetwater krokodillen en ze vallen wel aan, maar zijn niet super gevaarlijk. De Salties zijn de krokodillen waar je voor op moet passen, dit zijn zoutwater krokodillen die in zoetwater leven. Zij vallen aan en doen een doodsrol, de kans dat je deze aanval overleeft is minimaal. Het enge van krokodillen is dat je geen idee hebt waar ze zijn of zitten. Met het uiteinde van hun staart kunnen ze er namelijk voor zorgen dat er geen bubbels of kringen in het water ontstaan als ze zich voortbewegen onder water. Ze leven meestal in 'vies' water, waardoor je ook geen schaduwen hebt. Wij voeren bijvoorbeeld op een stuk rivier waarvan ze wisten dat er minimaal 3000 krokodillen leven en zo bijzonder groot was het niet. Ik heb er echter maar een stuk of 10 gezien. Ik vond dit nog een hoog aantal, maar vergeleken bij wat er zit, is het natuurlijk niks en je vraagt je echt af waar de rest dan zit. Krokodillen vallen ook echt altijd aan, ook al hebben ze geen honger, dus het is geen goed idee om je geluk te gaan beproeven en in de rivier te gaan zwemmen. Ik heb wel meteen geleerd om absoluut niet te zwemmen als er geen borden zijn die zeggen dat het veilig is. Maar goed, veilig vanaf de boot was het wel gaaf om ze zo te zien liggen, soms vraag je je echt af of ze wel echt zijn, zo stil liggen ze op te warmen in de zon. Nadat onze tijd om was zijn we door gereden naar Kakadu National Park, waarbij we eerst een foto bij het welkomstbord van Kakadu hebben genomen. Daarna zijn we doorgegaan naar het Bowali Visitor Centre. Hier konden we informatie vinden over Kakadu en over de Aboriginals. Na een uurtje rondgekeken te hebben hebben we geluncht en zijn we verder gereden. Op naar Ubirr, dit is een kleine, maar leuke en leerzame wandeling langs allerlei Aboriginal Art. Onze gids kon ons een hoop vertellen over wat er allemaal te zien was en wat de verhalen achter de tekeningen waren, ik vond het erg interessant. De wandeling eindigde bij een uitkijkpunt, wat echt fantastisch was, je kon hier alles zien, bergen, groen, wetlands, het was super. Nadat we eenmaal weer terug bij de bus waren was het alweer tijd om naar ons kamp te rijden. Deze lag dit keer in het midden van Kakadu en was iets minder mooi dan de avond ervoor, maar ik had nog steeds mijn eigen normale bed, dus ik vond het als backpacker allang prima. Na het avondeten heb ik een douche genomen en ben mijn bed ingedoken, ik was redelijk gesloopt en wist dat we morgen weer een lange dag voor de boeg hadden.

De laatste dag van de tour mochten we iets langer uitslapen, om 7 uur ging de wekker. Na het ontbijt gingen we op weg naar wat er vandaag op de planning stond. Onderweg kregen onze gids een telefoontje. Vandaag zouden de Jim Jim Falls open gaan. Dit is 1 van de meest beroemde watervallen in het park en de weg hiernaartoe was nog niet eerder geopend omdat deze totaal was verwoest tijdens het regenseizoen. We hebben uiteindelijk 3 kwartier voor de gate staan wachten, maar toen konden de rit eindelijk beginnen. Het zou ongeveer 10 kilometer zijn, maar de weg was alleen begaanbaar voor 4WD, wat wellicht al genoeg zegt. Het koste ons anderhalf uur om op de parkeerplaats aan te komen. Daarna was het nog 900 meter lopen over rotsen. Het duurde dus even, maar we hebben het gehaald. Jim Jim Falls is met 240 meter de hoogste waterval in het park. Onderweg ernaartoe kwamen we een parkwachter tegen en we vroegen of het veilig was om te zwemmen. Het antwoord was ja, dus ik begon te juichen. Daardoor hoorde ik niet dat hij daarna nog zei dat er wel zoetwater krokodillen waren, maar daar maakten ze zich niet zo druk om. Prima, als hun het niet doen, dan ik ook niet, dus ik ben het water in gegaan. Niet tot heel diep, maar je komt hier maar 1 keer, dus dan moet je het doen ook. Nadat we weer terug bij de parkeerplaats waren hebben we eerst geluncht voordat we aan de terugweg begonnen. Dit zou namelijk ook het begin van de terugreis naar Darwin betekenen, waardoor we in totaal ruim 3 uur in de bus zouden zitten. Om half 7 kwamen we in Darwin aan, het duurde even, maar we hadden het gehaald. Mijn vlucht terug naar Sydney zou nog dezelfde avond plaats vinden, dus ik vroeg mijn hostel of ik even snel kon douchen voor ik naar het vliegveld zou gaan. Vreemd genoeg was dit niet mogelijk, dus ben ik het bij een ander hostel gaan vragen, waar het gelukkig wel mocht. Na het douchen heb ik meteen een hapje gegeten, mijn tas opgehaald in het andere hostel en de shuttle naar het vliegveld gepakt. Daar kwam ik het Amerikaanse stelletje weer tegen en met zijn drieën hebben we gewacht totdat we konden inchecken en het 2 uur was en onze vlucht zou vertrekken. Het was een interessante tour, vooral gevuld met een hoop krokodillen verhalen. Het enige wat best een beetje eng was, was dat we er op het vliegveld achter kwamen dat er vandaag ook een man uit een boot was gesleurd door een krokodil in het park. Dit was gebeurd op een plek waar wij gister langs gereden waren en met alle verhalen kwam het nu in ene wel heel erg dichtbij.

Na een goede vlucht kwamen we rond half 7 in Sydney aan. Ik nam de trein naar Engadine, waar ik Hans en Liana nog een laatste keer zou gaan opzoeken. Er was niemand thuis toen ik aankwam, Hans was aan het fietsen en Liana was naar de fitness, ergens was dit wel even lekker, kon ik op mijn gemak mijn tas uitpakken en me enigszins opfrissen. Liana kwam als eerste thuis en na een ontbijtje hebben we gewacht tot ook Hans thuis kwam. De zon scheen volop, maar het was evengoed redelijk koud buiten, maar daardoor wel het perfecte weer om walvissen te spotten, dus gingen we op naar Cronulla. Sophia ging ook met ons mee en zo zaten we rond lunchtijd in de auto op weg. Ik was al eerder in Cronulla geweest, dit was de plek waar kapitein Cook als eerste aan land kwam, er waren toen alleen geen walvissen. Nadat we aankwamen kregen we eerst een ijsje van Hans en zijn daarna een stukje over de rotsen gaan lopen. Helaas stond er behoorlijk wat wind waardoor de walvissen niet te zien waren, jammer. We zijn een stukje terug gereden en hebben bij een café wat te eten en te drinken gehaald. Daarna was het tijd om terug naar huis te rijden en Sheree op te halen. Met zijn vijven zijn we uit eten geweest bij de Chinees als bedankje voor alles wat Liana en Hans voor me gedaan hebben de afgelopen tijd. Michael en zijn vader waren op vakantie en konden zodoende niet mee, maar ook met zijn vijven was het ontzettend gezellig. Sophia en ik waren alleen beide behoorlijk gesloopt, dus we hebben het niet te laat gemaakt, waarna we thuis vrijwel meteen gedag hebben gezegd en ik onder de douche ben gesprongen.

Maandag stond er niet zoveel op het programma. Het was hier vandaag een nationale vrije dag, want de koningin was jarig. Ze doen er hier alleen helemaal niks aan. Het was ook behoorlijk regenachtig, wat het er niet beter op maakte. We zijn aan het einde van de morgen even richting een tuincentrum gereden, maar hier was vrij weinig te beleven, dus we waren al snel weer op de weg terug. Thuis hebben we geluncht en 's middags hebben Liana en ik een film gekeken. In de krant vonden we nog een artikel van de man die door een krokodil was gebeten. De parkwachters hadden 2 krokodillen neergeschoten en in 1 ervan hadden ze menselijke resten gevonden, waarschijnlijk van de man, brr... Het was vandaag de laatste dag van Vivid, een licht spektakel/festival in Sydney, dit is om mensen ook in de winter naar de stad toe te trekken. Hans dacht dat ik dit wel leuk zou vinden, dus zaten Hans en ik om 6 uur in de trein richting de grote stad. We zijn bij Darling Harbour uitgestapt, waar eerst een lichtshow op het water te zien was. Dit was een beetje hetzelfde als in Singapore, beelden geprojecteerd op opspattend water, wel leuk, maar Singapore was veel beter. Daarna zijn we met de ferry richting Cirqulair Quay gevaren. Hiermee voeren we onder de Harbour Bridge door, die ook verlicht was. Dit was erg gaaf om te zien. Daarna kwam het Opera House in beeld, deze was nog veel gaver. Op de zijkanten van het Opera House werd van alles afgebeeld, van tekeningen tot dieren en een aquarium. Het leek net echt, echt tof. We waren ondertussen al een stuk langer dan gedacht in de stad, waardoor we besloten om wat te eten te halen, het zou nu te laat worden om thuis te gaan eten. Daarna hebben we nog wat langer door de stad geslenterd en nog wat andere gebouwen bekeken die ook verlicht werden. Ik vond het veel leuker en mooier dan ik verwachtte, dus dit ritje naar Sydney maakte het zeker waard. Normaal is het op de laatste dag altijd super druk, maar omdat het al de hele dag had geregend, besloten veel mensen om niet te komen. We hadden echter de mazzel dat het droog was terwijl we rond liepen, dus nergens last van. Op het moment dat we de trein terug wilden pakken, reed deze net voor onze neus weg en moesten we een half uur wachten, dat was het enige minpuntje aan deze avond. We kwamen hierdoor om 11 uur pas weer in Engadine aan, waar Liana op ons zat te wachten met een kopje thee. Maar het was erg mooi en het was het zeker waard.

Mijn laatste dag in Australië. Ik kan echt niet geloven hoe snel het gegaan is. Het was opnieuw een druilerige dag en we besloten opnieuw naar een (ander) tuincentrum te rijden. Helaas was er hier ook niet heel veel te halen, dus waren we al snel weer terug. Wel hadden we onderweg nog wat stof gemaakt, want Liana zou zo'n band voor me maken om je oren warm te houden in de winter. We hebben Liana bij haar naaiclubje afgezet en Hans en ik zijn naar huis gereden. Ik ben 's middags nog even naar Engadine gelopen en heb de rest van de middag besteed met mijn tas inpakken, blog bijwerken en boeken op mijn ereader in orde maken. Sheree en Sophia kwamen langs om mee eten en om gedag te zeggen. Na het eten gingen zij er meteen vandoor, omdat Sophia morgen gewoon weer naar school moest. Ik heb nog een kopje thee gedronken met Hans en Liana en ik kreeg naast mijn oorwarmers, ook nog een zelfgebreide muts van Liana. Super leuk en jullie gaan jaloers zijn van de winter, ik heb een lekker warm hoofd :). Ik wilde wat vroeger gaan douchen en mijn bed induiken, omdat ik een lange reisdag voor de boeg had morgen, maar daar werd ruw verandering in gebracht. Toen ik mijn mobiel checkte bleek ik een mail van het bedrijf waar ik mijn vliegticket heb gekocht te hebben. Om een lang verhaal kort te maken, er was iets mis met mijn ticket voor morgen en het stond om de 1 of andere vreemde reden op niet actief, wat gewoonweg inhield dat ik morgen niet kon vliegen. Oeps, paniek... Hans zou mij bij het vliegveld afzetten en we hadden net afgesproken hoe laat we weg zouden rijden. Dus ik ben meteen achter de computer gekropen om te kijken hoe we dit konden oplossen. Gelukkig wist het reisbureau dat ik al dingen had afgesproken in Canada en vond hij dat ik morgen wel gewoon naar Vancouver moest kunnen vliegen. Ik kreeg daarom redelijk snel daarna een nieuw ticket, maar daarmee was wel mijn hele vluchtschema aangepast. Ik zou in eerste instantie via Auckland naar Vancouver vliegen. In Auckland zou ik nog een meisje zien die ik in Fiji ontmoet had en die heel toevallig rond dezelfde tijd als mij zou vliegen. Nu vloog ik via Los Angeles en als je via Amerika vliegt, moet je door de douane, wat me weer een extra stempel zou opleveren, maar ook weer meer rompslomp. Ach, ik was allang al blij dat ik evengoed kon vliegen. Omdat ik wel een uur later dan gepland zou aankomen, moest ik exact uitzoeken hoe ik mijn weg naar de ferry in Vancouver moet maken, aangezien mijn aansluiting nu erg krap wordt. En de laatste 'verassing' was dat mijn vlucht naar Nederland ook gecanceld is! Omdat ik een around-the-world ticket heb gekocht, geld dat als je 1 van je vluchten mist, alle volgende automatisch gecanceld worden. Nu had ik officieel mijn vlucht natuurlijk niet gemist, maar het systeem zag dit wel zo. Ik hoop dat het reisbureau mij gewoon op de originele vlucht kan terug inboeken, maar dat weet ik nog niet zeker. Wordt vervolgd...

Hans en ik hadden afgesproken om rond 9 uur vanuit Engadine naar het vliegveld te rijden. We kwamen hier op tijd aan en na het gedag zeggen stond ik er weer alleen voor. Gelukkig stond ik in het systeem en kon ik makkelijk inchecken. Ik heb wat bij de winkeltjes achter de douane rond gekeken en toen was het alweer tijd om te boarden. Terwijl ik dit type zit ik in het vliegtuig. Volgens mij is dit 1 van de meest luxe vliegtuigen waar ik ooit ingezeten heb. Zo klein als de vliegtuigen waren waar ik al ingezet heb, zo groot was deze. Het was een 'dubbeldekker' (geen idee hoe je dat in vliegtuig termen noemt) en het eten was goed. Je kon zelf allerlei soorten drinken, vers fruit, koekjes en snacks pakken en de beenruimte was ook top. Ik heb hierdoor nog redelijk kunnen slapen. Nu is het wachten op de landing, mijn weg door het vliegveld van Los Angeles maken en zorgen dat ik op tijd ben voor mijn vlucht naar Vancouver.

Australië, het is zo snel gegaan. Überhaupt, het idee dat ik nog maar 4 weken te gaan heb is raar. Ik heb ontzettend gave, leuke en mooie dingen gezien en gedaan in Australië. Daarbij was mijn terugkomst naar Sydney/Engadine, naar Hans en Liana ook een groot onderdeel. Het was fijn om te weten dat er altijd een bed voor me klaarstond waar ik gebruik van mocht maken. Mijn verjaardag met mijn ouders, de outback en de oostkust, allemaal dingen die ik niet snel zal vergeten. Nu nog 4 weken lang genieten met familie die ik bijna 4 jaar niet gezien heb.

Liefs